အအိပ္မ်ားသူ ပ်က္စီးတတ္၏ (ပရာဘ၀သုတ္)
အအိပ္မ်ားေသာသူသည္ ႀကီးပြားေရး ဆုတ္ယတ္ပ်က္စီးတတ္၏။
မသူေတာမႈ ဒုစရုိက္မႈတုိ႔ကို လုိလားေသာသူသည္ မသူေတာ္တရားတုိ႔ကို လုိက္စား၍ ေလာကသံသရာ ႀကီးပြားေရး ခ်မ္းသာေရးတုိ႔၌ ေလးစားေတာ့မည္မဟုတ္၊ ေမာဟ ဖိစီး ထိနမိဒၶ အကုသိုလ္ဘက္သားတုိ႔ လႊမ္းမုိးအားႀကီး၍ ထုိင္းမႈိင္းေလးလံကာ အအိပ္အေန မ်ားရာသည္ျဖစ္၍ နိဒၵါသီလီ ကုိ ဆက္လက္၍ ပ်က္စီးေၾကာင္းတရားအေနျဖင့္ ေဟာၾကားေတာ္မူသည္ဟု မွတ္ယူသင့္သည္။
တနည္းေသာ္- မသူေတာ္တရားကုိ ႏွစ္သက္ျခင္းသည္သာ ပ်က္စီးသည္ မဟုတ္ေသး။ အအိပ္မ်ားေသာ သူသည္လည္း ပ်က္စီးတတ္ေသးသည္ဟု ေဟာေတာ္မူလုိ၍ နိဒၵါသီလီ ကုိ ဆက္ကာ ျပေတာ္မူသည္ဟု မွတ္ယူရမည္။ မ်ားစြာေသာ လူ႔ဒုစရုိက္သမားတုိ႔သည္ မေကာင္းမႈ၌ အေပ်ာ္အပါးမ်ားၾက၍ အေမ့အေလ်ာ့ အအိပ္အေနမ်ားၾက၏၊ ေနျမင့္ေအာင္ အိပ္တတ္ၾက၏။ အအိပ္မ်ားျခင္း၊ အအိပ္ႀကီးျခင္း၏ အျပစ္ေဒါသတုိ႔သည္ မ်ားလွ၏။ အအိပ္မ်ားေသာ သူတုိ႔၏ ႀကီးပြားျခင္းကို မည္သူမွ်ေတြ႔ျမင္ၾကရမည္မဟုတ္ေပ။ ေနထြက္ေအာင္ ေနျမင့္ေအာင္ အိပ္တတ္ေသာသူသည္-
၁။ နံနက္ေစာေစာ၌ ျပဳအပ္ေသာ အမႈကိစၥတုိ႔ေၾကာင့္ ရရွိမည့္ အက်ိဳးေက်းဇူးမွန္သမွ်တုိ႔မွ ဆုတ္ယုတ္၏။
၂။ နံနက္၌ အိပ္ရာမွ ေစာေစာထတတ္ေသာ သူတုိ႔၌ ရရွိတတ္ေသာ စီးပြားေရး၊ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ ေကာင္းမႈ ကုသုိလ္ေရးတုိ႔မွ ယုတ္ေလ်ာ့ဆံုးရွံဳး၏။
၃။ နံနက္ခင္း၌ သန္႔ရွင္းေအးျမေသာ ေလေကာင္း ေလသန္႔ကုိ မရွဴမရွိဳက္ရ၊ ေလေကာင္းေလသန္႔ အရသာကုိ မခံစားရျခင္းေၾကာင့္ ကုိယ္တြင္း၌ သန္႔ရွင္းမႈ နည္း၍ မစြဲကပ္သင့္ေသာ ေရာဂါဆုိးမ်ား စြဲကပ္တတ္၏။
၄။ အိမ္တြင္း၊ အခန္းတြင္း ျခင္ေထာင္တြင္း၌ မသန္႔ရွင္းေသာ ေလေဟာင္း ေလသုိးတုိ႔ကုိ ရွဴရွိဳက္ေနရျခင္းေၾကာင့္လည္း ကိုယ္တြင္းသုိ႔ ေရာဂါပိုးမ်ား ၀င္ေရာက္၍ မစြဲကပ္ေသးေသာ ေရာဂါမ်ား စြဲကပ္တတ္၏။
၅။ စြဲကပ္ၿပီး ေရာဂါမ်ား ႀကီးပြားအားရွိ၍ က်န္းမာေရး ခ်ိဳ႕ငဲ့တတ္၏။
၆။ ရုပ္ခႏၶာ သန္႔ရွင္းမႈနည္း၍ က်န္းမာေရးခ်ိဳ႕ငဲ့တတ္ေသာ သူတုိ႔၌ မ်ားေသာအားျဖင့္ ထုိရုပ္ကို အမွီျပဳ၍ ျဖစ္ေပၚေသာ စိတ္နာမ္ ပညာနာမ္တုိ႔သည္လည္း သြက္လက္ထက္ျမက္ျခင္းမရွိ။ ထံုထုိင္းေလးတြဲ႕ ခ်ိနဲ႔တတ္၏။
၇။ စိတ္ဓါတ္၊ ဥာဏ္ဓါတ္၊ ထံုထုိင္းခ်ည့္နဲ႔ေသာသူသည္ သူတစ္ပါးႏွင့္ တန္းတူေအာင္ ႀကီးပြားခ်မ္းသာေရးတုိ႔ကို ႀကံစည္ေဆာင္ရြက္မႈကုိ မျပဳႏုိင္ေတာ့ဘဲ ယုတ္ေလ်ာ့ပ်က္စီးေလေတာ့သည္။
အိပ္ျခင္းကုိ မည္မွ်အျပစ္ဆုိၾကသည္ကုိ ၾကည့္ဦးေလာ့။ အခါတစ္ပါး၌ ရာဇၿဂိဟ္ၿမိဳ႕ ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၀ယ္ ျမတ္စြာဘုရား သီတင္းသံုးေနေတာ္မူစဥ္ ညဥ့္သံုးယာမ္တြင္ ေနာက္ဆံုးျဖစ္ေသာ ပစၦိမယာမ္ကို သံုးစုျပဳ၍ ေနာက္ဆံုးအစု၌ အရုဏ္မတက္မီအတြင္း ဂႏၶကုဋိေက်ာင္းေတာ္သုိ႔ ၀င္ေတာ္မူ၍ လက္်ာဘက္သုိ႔ ေစာင္းေတာ္မူလ်က္ အပန္းေျဖကာ အခိုက္အတန္႔ ေလ်ာင္းလဲကိ်န္းစက္ေတာ္မူခုိက္၌ မာရ္နတ္က လာ၍-
၁။ အိပ္တယ္ဆုိတာ သည္လုိလား။
၂။ ဘာ့ေၾကာင့္ အိပ္ပါသလဲ။
၃။ လူေသကဲ့သုိ႔ အဘယ့္ေၾကာင့္ အိပ္ပါသလဲ။
၄။ လူဆိတ္ေသာေက်ာင္းကုိ ရၿပီဟူေသာ သေဘာႏွင့္ အိပ္ပါသလား။
၅။ ေနထြက္ေအာင္ အဘယ့္ေၾကာင့္ အိပ္ပါသလဲ။ ဟု အျပစ္ကင္းစင္ေသာ ဗုဒၶျမတ္စြာကုိပင္ တမင္အျပစ္ရွာ၍ အျပစ္တင္ေလသည္။
ဤမွ်တုိေတာင္းေသာ အခ်ိန္ကာလကေလး၌ ဣရိယာပုတ္မွ်ေစ၍ အပန္းေျဖကာ က်ိန္းစက္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားကုိပင္ "ဘုရားဆုိတာ သည္လုိ အိပ္ရသလား" ဟူ၍ အျပစ္ရွာေသးရာ တကယ္အာရံုတက္ေအာင္ ေနထြက္ေအာင္ အိပ္ၾကေသာ ရဟန္းရွင္လူတုိ႔ကို မာရ္နတ္က အဘယ္ပံု ကဲ့ရဲ႕လိမ့္မည္ကို စဥ္းစားၾကပါေလ။
အအိပ္အေန မ်ားျခင္း၏ အျပစ္၊ အရုဏ္တက္ေအာင္ ေနထြက္ေအာင္ အိပ္တတ္ျခင္း၏ အျပစ္တို႔ကို အတန္အရာ သိၾကရၿပီ။ အအိပ္အေန နည္းပါးျခင္း၊ နံနက္ေစာေစာ အိပ္ရာမွ ထေလ့ရွိျခင္း၏ အက်ိဳးေက်းဇူးကိုလည္း အသင္တုိ႔ သိသင့္ၾကေပသည္။
0 Response to "အအိပ္မ်ားသူ ပ်က္စီးတတ္၏ (ပရာဘ၀သုတ္)"
Post a Comment