နိဗၺိႏၵေတးထပ္
အဝိဇၨာ ပိတ္ကာဆုိ႔၊ မိစၦာၿမိဳ႔ ျပင္ျပင္၊ ဣ႒ာလို႔ ခင္မင္လွ်င္၊ လြင့္စင္မည္ မလြဲ၊ အရြတ္စု အပုပ္ေကာင္ကုိ၊ အဟုတ္ေယာင္ မွားဘုိ႔ဖန္နဲ။
အသုဘ ရုပ္တေစၧငယ္၊ မဟုတ္ေလ ကုိယ္ထဲ၊ အပုပ္ေရ စုိတရႊဲဟာမုိ႔၊ ယုိမစဲ သူ႔မွာ၊ ေသြးသည္းေျခ ျပည္ သလိပ္ေတြက၊ တည္မဆိတ္ လွ်မ္းျပည့္သည္သာ။
သုိ႔ကေလာက္ ရြံစရာပါကုိ၊ လြန္တဏွာ မက္စြဲလို႔၊ စက္ဝဲမွာ တေပေပ၊ မြန္းနစ္ၾကပေလ၊ တဏွာဖမ္းတဲ့ အကန္းေတြမွာ၊ အပန္းမေျပ ဟုိက္ေမာရွာၾကေလး။
တဏွာပူးတဲ့ အရူးေတြမွာ၊ အမူးမေျပ မုိက္ေမာရွာၾကေလး။
တဏွာလိုက္တဲ့ အမုိက္ေတြမွာ၊ အဟုိက္မေျပ ပင္ပန္းရွာၾကေလး။
ကိုယ္ခႏၶာ ေကာင္ရုပ္က၊ ေဟာင္ပုပ္ပုပ္ နံညွီ၊ ကုိးဒြါရ ႁပြန္နဒီမွာ၊ ရြံစလီပါဘဲ၊ ဤကာယ ရုပ္အရွင္ကုိ၊ အဟုတ္ပင္ မွတ္ၾကမစဲ။
သုသာန္ႏွင့္ တစျပင္မွာ၊ သူေသသြင္ မလြဲ၊ ေခၽြး မ်က္ရည္ ႏွပ္ခၽြဲက၊ ျပတ္မစဲ စီးယုိ၊ အုိင္းအနာ ႏူအရႊဲငယ္ႏွင့္၊ တူတူဘဲ မွတ္ၾကကိုယ့္ကိုယ္။
မ်ားတစ္စု လူဗုိလ္မွာ၊ အဟုတ္လုိ ထင္စြဲလို႔၊ စက္ဝဲသံသရာ၊ မြန္းနစ္ၾကရွာ၊ ကမ္းတစ္ဖက္ေခမာကုိ၊ ေရာက္ႏုိင္ပါၿပီ ဘူးကြဲ႔ေလး။
ႏွစ္မပါ ဗလာသုံး၊ အကာျဖဳန္း စင္စင္၊ မသာတုံး ျပင္ျပင္၊ ထင္ျမင္ဘြယ္ မွန္စြ၊ အနတၱ ဤရုပ္ေကာင္ငယ္၊ ညွီပုပ္ေဟာင္ ဆုိးညစ္တန္လွ။
ေျခာက္ဝတၳဳ အသားဆုိင္မွာ၊ အမ်ားပုိင္ခုိၾက၊ နာမ္ဝိညာဏ္ ထုိမွ်က၊ အုိဇရာ့ ျဖစ္ပုံ၊ ေထာင့္ငါးရာ ညစ္အေၾကးေတြက၊ ရစ္အေျမွး လႊမ္းအုပ္လို႔ၿခံဳ။
စုိးမရ တရားစုံကုိ၊ ဇယားပုံ တင္ဖြဲ႔လို႔၊ ျမင္တဲ့ေအာင္ မတြယ္တာ၊ ခဲသင့္လွပါ၊ ရွင္ေသမင္းက အတင္းလာလွ်င္၊ မျငင္းသာ ပါရေခ်လိမ့္ေလး။
(ေက်းဇူးရွင္-လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး)
0 Response to "နိဗၺိႏၵေတးထပ္"
Post a Comment