““၀ဋ္ေႂကြးရွိသမွ် ေၾကပါေစ””
““၀ဋ္ေႂကြးရွိသမွ် ေၾကပါေစ””
မုိးကုတ္စက္၀ုိင္းဆီမွာ ေနလံုးႀကီးက အေနာက္ေဂါယာကၽြန္းသုိ႔ ႐ြန္းေတာ့မည္ျဖစ္၍ ေမးတင္ကာ ႏႈတ္ဆက္လုိ႔ ေနေလၿပီ၊ ႏုနယ္ပ်ိဳမ်စ္၍ လွပအိစက္ျဖဴ၀င္းေတာက္ပေသာ အသားအရည္နဲ႔ လြယ္အိပ္ကေလးကုိလြယ္ကာ ၿမိဳ႕မွာ စက္ခ်ဳပ္ၿပီး၍ ႐ြာသုိ႔ျပန္လာခဲ့ေသာ တစ္ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္အ႐ြယ္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္...သူမရဲ႕အေတြးထဲမွာေတာ့ ေတာင္ယာလယ္လုပ္ ဓါးမခုတ္ကာလ ဆုေတာင္းျပည့္ဘုရား၏ ဆည္းလည္းသံႏွင့္အတူ ေန႔စဥ္ အံုးေမာင္းေခါက္သံ၊ ဘုရား၀တ္ျပဳသံဆုိတဲ့ ဓမၼေတးသံေတြၾကားမွာ ဓမၼပီတိကုိ ေန႔စဥ္ၾကည္ႏူးခံစားလ်က္ ျဖဴစင္႐ုိးသားသည့္ သမီးအလာကုိ ေမွ်ာ္ေနရွာမည့္ ႐ြာမွမိခင္ ဖခင္တို႔ရဲ႕ မ်က္၀န္းႏွစ္စံုကုိ ျမင္ေယာင္ရင္း... (လြယ္အိတ္ထဲမွ ပုိက္ဆံတစ္ခ်ိဳ႕ တစ္၀က္ႏွင့္အတူ သမီး မၾကာမၾကာ ၀ယ္လာေနက် အေမႀကိဳက္တတ္တဲ့ ကိတ္မုန္႔ေလးတစ္လံုး) ရင္ထဲမွ ထုိပီတိ အဟုန္ ေၾကာင့္လားမသိ သူမရဲ႕မ်က္၀န္းမွာ ၾကည္ႏူးသည့္ အၿပံဳးရိပ္ကေလးေတြသန္းလုိ႔ေပါ့... ေ႐ွ႕႐ြာ တစ္႐ြာေက်ာ္ရင္ အမိ႐ြာကုိေရာက္ေတာ့မည္ဆိုတဲ့အသိနဲ႔ ေခါင္းကေလး ငုိက္စုိက္ခ်ကာ ေတာလမ္းေလးအတုိင္း သုတ္ေခ်တင္ေနမိေတာ့၏။
မုိးကလည္း ေကာင္းထားေတာ့ ေတာခ်ဳံေတြကလည္း ေကာင္းလုိက္ပါဘိျခင္း၊ မၾကာခင္ ႐ြာကုိ ေရာက္ေတာ့မွာပဲဆုိတဲ့အေတြးနဲ႔ အားခဲေလွ်ာက္လာရင္း...ခ်ံဳပုတ္တစ္ခုကုိ အေက်ာ္မွာေတာ့ မိမိဘယ္တုန္းကမွ ေမွ်ာ္လင့္မထားေသာ...ေသြးဆာေနသည့္ မိစၦာဘီလူးသံုးေကာင္ လက္ထဲမွာ ဓါးကုိယ္စီနဲ႔ ခ်ံဳပုတ္ၾကားက ထြက္လာၾကသည္။ သူမ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ၊ လူသူေလးပါး ေရွ႕ေနာက္လွန္းၾကည့္ေသာ္လည္း တစ္ေယာက္တစ္ေလကုိမွ် မေတြ႔ရ...သူမတစ္ကုိယ္လံုးမွာလည္း ေၾကာက္စိတ္က လႊမ္းမုိးေနလို႔လားမသိ ေအာ္ဖုိ႔ေတာင္ အသံမထြက္ခင္မွာပဲ မိစၦာဘီလူးတစ္ေကာင္က လြယ္အိပ္ကုိဆြဲလု၊ တစ္ေကာင္က ဓါးနဲ႔ေထာက္၊ တစ္ေကာင္က ဖက္တြန္းလွဲရင္း မိစၦာဘီလူးေတြ တစ္ေကာင္ၿပီးတစ္ေကာင္ ေတာ္သလင္းေကာင္ေတြအလား မဖြယ္မရာ ျပဳက်င့္ၾကပါေတာ့တယ္၊ အားရွိသမွ် ႐ုန္းကန္ေအာ္ဟစ္ေနလို႔လား မသိ ပါးစပ္ကုိပိတ္လ်က္ ဓါးေတြနဲ႔ အက်ႌကုိထုိးခြဲ အုိ...ရွက္လြန္းေၾကာက္လြန္းလုိ႔ သူမ အားအင္ရွိသမွ် ႐ုန္းကန္ေနရင္းမွာပဲ လည္ပင္းကုိ လွီးလုိက္ေသာ ဓါးဒဏ္ခ်က္ေၾကာင့္ ၾကက္ကေလးတစ္ေကာင္လုိ ယက္ကန္ယက္ကန္ျပဳရင္း မ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္စေတြနဲ႔အတူ ေလာကႀကီးကုိ ေက်ာခုိင္းထြက္ခြါသြားရပါေတာ့တယ္။ အကယ္၍သာ သူမတစ္ေယာက္ တမလြန္ဘ၀ကေန စကားေျပာႏုိင္ခဲ့မယ္ဆုိရင္...
““အေမရယ္...အူ၀ဲလုိ႔ လူ႔ေလာကထဲကုိ မေရာက္ခင္ကတည္းက ဗုိက္ထဲမွာရွိတဲ့ ငါ့ကေလးေလး တစ္ခုခုျဖစ္မွာစုိးလို႔ အေမအင္မတန္ႀကိဳက္လွပါတယ္ဆုိတဲ့ အစပ္ဆုိလည္း ေ႐ွာင္ခဲ့ရ၊ အေမ အပ်ိဳဘ၀ ကတည္းက ႀကိဳက္ခဲ့ရတဲ့ ခ်ဥ္ေပါင္ေလးေတြကုိလည္း မစားရက္၊ အပူစာေတြဆုိလည္း တတ္ႏုိင္သမွ် မစားျဖစ္၊ ထမင္းပူပူ ငါးေျခာက္ဆီဆမ္းကေလးနဲ႔ တစ္မ်ိဳး၊ တစ္ခါတစ္ရံ အေမႀကိဳက္တတ္လြန္းလုိ႔ ၿမိဳ႕ကေန အေဖျပန္လာတဲ့အခါ ၀ယ္လာတတ္တဲ့ ႏူးညံ့လွတဲ့ကိတ္မုန္႔ေလးေတြကုိ စားရင္းနဲ႔ ငါ့ကေလးေလး က်န္းက်န္း မာမာနဲ႔ ေမြးလာပါေစလုိ႔ ေတာင္းဆုေခြ်ရင္း အေဖ့မ်က္ႏွာကုိၾကည့္ကာ ၿပံဳးၿပံဳးေလးစားတတ္ေသာ အေမရယ္ပါ။ အေဖဆုိရင္လည္း သမီးေလး ကုိယ္၀န္ရလာၿပီလုိ႔ သိလုိက္တဲ့အခ်ိန္ကစလုိ႔ ၿပံဳးၿပံဳးၿပံဳးၿပံဳးနဲ႔ လယ္ေတာခြင္အ၀င္မွာ ေလကေလး တစ္ခြ်န္ခြ်န္နဲ႔ ရင္ထဲမွာေတာ့ သားေလးေမြးလာခဲ့သည္ရွိေသာ္ ငါ့သားေလး ႀကီးလာရင္ မ်က္ႏွာမငယ္ရေလေအာင္ ရလာတဲ့ပုိက္ဆံေလးေတြကုိ စုေဆာင္းလုိ႔ သားေလးအခ်ိန္တန္လာတဲ့အခါ ေက်ာင္း လြယ္အိတ္ကေလးလြယ္လုိ႔ “ေဖေဖ သားေက်ာင္းသြားေတာ့မယ္ မုန္႔ဖုိးေပးအံုး” လုိ႔ ငါ့သားေလး ေတာင္းလာရင္ ၿပံဳးၿဖီးၿဖီးလုပ္ကာ “ေရာ့ ဒါနဲ႔ေလာက္ေအာင္သံုးေနာ္ သားေလး.ေက်ာင္းေရာက္ရင္ မတည့္တာေတြလည္း ၀ယ္မစားနဲ႔သိလား” လုိ႔ မွာၾကားရင္း “ဟုတ္ကဲ့ပါေဖေဖ” ဆုိတဲ့ သားလိမ္ၼာေလးရဲ႕ အသံကုိ ၾကားေယာင္ေမွ်ာ္ေတြးလို႔ တစ္မ်ိဳး၊ ငါ့သားေလး အ႐ြယ္ေရာက္လာရင္ ရွင္ျပဳေပးလုိ႔ “ကုိရင္ေလး”လုိ႔ ေခၚလုိက္ရင္ “ဒကာႀကီး”လုိ႔ အေခၚခံရမွာကုိ ေက်နပ္ပီတိျဖစ္လ်က္တစ္ဖံု အေတြးစံုကုိေတြးရင္း ႏြားႏွင့္ဖက္႐ံုး တကုန္းကုန္းနဲ႔ အၿပံဳးရင္မွာ ပီတိျဖာေနတဲ့ အေဖရယ္ေပါ့။
ဒီလုိနဲ႔ ကုိးလလြယ္လုိ႔ ဆယ္လေရာက္ေတာ့ သမီးတစ္ေယာက္ လူ႔ေလာကထဲကုိ အူ၀ဲဆုိၿပီး ငုိခ်င္းနဲ႔ စခဲ့ရတဲ့ သမီးရဲ႕အသံကုိၾကားလုိက္ရတဲ့ အေဖတစ္ေယာက္မွာေတာ့ ၀မ္းသာလြန္း၍ သားေလးလား သမီးေလးလား ေျပးၾကည့္ခ်င္ေသာ္လည္း မျဖစ္ႏုိင္လုိ႔ အိပ္ခန္းျပင္ဘက္မွာ ၿပံဳးေနတဲ့ ေဖေဖ့မ်က္ႏွာ၊ အေမကေတာ့ ေဇာေခြ်းေတြျပန္လုိ႔ ေခတၱမွ်အနားယူရင္း ကေလးငုိေနတဲ့အသံကုိၾကားရေပမယ့္ သမီးေလးလား သားေလးလားမသိ လူ႔ေလာကထဲေတာ့ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာေရာက္လာခဲ့ေလၿပီလုိ႔ေတြးရင္း ပီတိအၿပံဳးေလးေတြ မ်က္ႏွာမွာသန္းလုိ႔ေပါ့။ တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ ငါ့ကေလးေလး ေျခလက္အဂၤါ စံုစံုလင္လင္ေကာ ရွိရဲ႕လားကြယ္၊ သားေလးလား သမီးေလးလားကြယ္လုိ႔ ပင္ပန္းသည့္ၾကားမွ အနားရွိတဲ့ လူကုိ မႈန္၀ါး၀ါးၾကည့္ရင္း ေလသံယဲ့ယဲ့နဲ႔ ေမးေနမိေနေလရဲ႕။ ဒီလုိနဲ႔ သမီးေလးပါလုိ႔ သိလုိက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ေမတၱာဓာတ္ေတြ တစ္ျပားသားမွ်မေလွ်ာ့ရွာပဲ “သမီးေလးဆုိေတာ့လည္း ငါ့မိန္းမအတြက္ ကူေဖာ္ေလာင္ဖက္ရတာေပါ့ကြာ၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တုိ႔သမီးေလး ေခ်ာေခ်ာေမာေမာနဲ႔ ကုိယ္လက္အဂၤါ စံုစံုလင္လင္ေမြးလာတာကုိပဲ ကံေကာင္းတယ္လုိ႔ မွတ္ၾကတာေပါ့ကြာ”လုိ႔ အေဖရဲ႕အားေပးသံကုိ နားမလည္တတ္ေသးေပမယ့္ ခုခ်ိန္မွာ မွန္းဆရင္း တမလြန္ဘ၀ေရာက္ေနတဲ့ သမီး ပီတိျဖစ္ရပါတယ္ အေမတို႔အေဖတုိ႔ရယ္...
သမီးကုိ ႏုိ႔ခ်ိဳတုိက္ေကြ်းလုိ႔ မွက္ျခင္ မကုိက္ရေအာင္ ျပဳစုခဲ့ၾကတယ္။ ၀လံုးေလး ၀ုိင္း၀ုိင္းေလး ေရးတတ္ေအာင္ လက္ထပ္ၿပီးသင္ေပးခဲ့လုိ႔ လက္ဦးဆရာ မည္ခဲ့ရတယ္။ သမီး ထမင္းစားႏုိင္ခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ မ၀ါးႏိုင္ေသးမွန္းသိလုိ႔ အေမ့ပါးစပ္နဲ႔၀ါးၿပီး ခြံ႕ေကြ်းခဲ့တယ္။ ထုပ္တန္းမွာ တြဲေလာင္းခ်ၿပီး ဆင္ထားတဲ့ ႏွီးပုခက္တြင္းမွာ မအိပ္ႏုိင္ပဲ ႏြဲ႕ဆုိးဆုိးကာ တအာအာ တအီအီ ေအာ္ျမည္ေနတဲ့ သမီးယ္ကုိ အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ ဖ်ားေယာင္းေခ်ာ့ျမွဴခဲ့တဲ့ “ေၾကာင္ဖားႀကီးရဲ႕ ၿမီးတံတုိ၊ အဆီစားပါလုိ႔ အသားကုိမ်ိဳ ေၾကာင္အုိရယ္ ေပေမွးကုိ ကုိက္ပါနဲ႔ေလး” “ေ႐ႊလမွာ ယုန္၀ပ္လုိ႔၊ ဆန္ဖြပ္သည့္အဖုိးအုိ ေဟာ ၾကည့္ပါဆုိ။ ဆုိသာဆုိ ပုိမုိသည့္စကား ကေလးအငုိတိတ္ေအာင္ အရိပ္အေယာင္ျပတယ္ကြယ္ ဖုိးလနတ္သား” ဆုိတဲ့ အေမ့အသံခ်ိဳခ်ိဳေလးနဲ႔ အငုိတိတ္ေအာင္ သိပ္ခဲ့ဖူးတာကုိလည္း ၾကားေယာင္ျမင္ေယာင္ေနပါေသးတယ္ အေမရယ္။
ေဖေဖကေတာ့ ဇနီးနဲ႔ သမီးေလးတုိ႔ သူရွာေပးခဲ့တာေတြနဲ႔ ၀မ္းသာေပ်ာ္႐ႊင္စားေသာက္ေနၾကတာကုိ ၾကည့္ၿပီး ၿပံဳးၿပံဳးႀကီး ၾကည့္ေနတတ္တယ္ေလ။ ဒီလုိတယုတယ ေကြ်းေမြးျပဳစုၾကရင္း ေက်ာင္းေနခ်ိန္ေရာက္လုိ႔ ေက်ာင္းအပ္ေတာ့ ေက်ာင္းမွာမေပ်ာ္လုိ႔ ငုိခဲ့ရတဲ့အခါ အေမ့မ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္စေလးေတြ ေတြ႔လုိက္သလုိပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အေနၾကာလာေတာ့ ေက်ာင္းမွာေပ်ာ္ၿပီး ေက်ာင္းစာေတြ သင္ခဲ့ရတာေတြထဲက “လွည္းဘီး ႏြံထဲ ကြ်ံေနသည္၊ ကူ၍တြန္းၾကပါ၊ ေလးလြန္း၍မတြန္းႏုိင္ဘူးလား၊ ၿပိဳင္တူတြန္းလွ်င္ ေ႐ြ႕ႏုိင္ပါသည္”ဆုိတဲ့ ကဗ်ာေလးကုိ သမီး တအားသေဘာက်ခဲ့တာေပါ့။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ စည္လံုးမႈရဲ႕ အင္အားကုိ ျပတဲ့ကဗ်ာေလးမုိ႔ေပါ့ အေမရယ္။ ကုိယ့္အမ်ိဳး၊ ကုိယ့္ဘာသာ၊ ဘယ္အရာမဆုိ စည္းလံုးမွ ေအာင္ျမင္မယ္လုိ႔ သိလာတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ေပါ့။ ႏြားကြဲရင္ က်ားဆြဲမယ္လုိ႔ ၾကားဖူးတယ္ေလ။ သမီးေက်ာင္းမွာသင္ခဲ့တဲ့ စာေတြကုိ မပီကလာ ပီကလာနဲ႔ ဆုိၿပီးေတာ့ အေမနဲ႔အေဖ သေဘာက်ေနတာေလးေတြကုိလည္း သမီးတစ္သက္ မေမ့ႏုိင္ေတာ့ဘူးေလ။ ဒါတင္ ဘယ္ကမလဲ စာသင္ေက်ာင္းထားရင္း ဘာသာေရးဘက္ေကာ လိမ္ၼာေရးျခား ရွိေအာင္ဆုိၿပီး ႐ြာဦးေက်ာင္း ဆရာေတာ္ သင္ေပးလုိက္တဲ့ ဟုိ လယ္တီဆရာေတာ္ ေရးတယ္ ဆုိလားပဲ...သံုးလူ႕ရွင္ပင္ ကြ်န္းထိပ္တင္ ေသာင္းခြင္စၾကာ၀ဠာဆုိတဲ့ ကဗ်ာရွည္ႀကီးကုိ ႐ြတ္ျပရင္း သမီးတုိ႔ကုိးကြယ္တဲ့ ေလာကမွာ အျမတ္ဆံုး အသာဆံုးျဖစ္တဲ့ ျမတ္ဗုဒၶအေၾကာင္းကုိ ဘုန္းဘုရား ရွင္းျပတဲ့အတုိင္း အေဖနဲ႔အေမကုိ ျပန္ရွင္းျပေတာ့ ၀မ္းသာလြန္းလုိ႔ အေမနဲ႔အေဖမ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္စေတြေတာင္ လည္တဲ့အထိ သေဘာက်ေနၾကတာကုိ သမီး ျမင္ေယာင္မိေနပါေသးတယ္။ ေဖေဖ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းစိမ္းလံုခ်ည္ အကႌ်ေလးကုိ ၀တ္လ်က္ ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ သမီးေလးရဲ႕ အနာဂါတ္ကုိ ေမွ်ာ္ေတြးရင္း ၿပံဳးၿပံဳးႀကီးၾကည့္ကာ ပီတိျဖာေနတဲ့ အေဖ။ အေမကေတာ့ သမီးေလးအတြက္ စားစရာအဆင္သင့္ျဖစ္ဖုိ႔ မီးခုိးလံုးေတြၾကားမွာ ခ်က္ေရးျပဳတ္ေရးနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ၿပီး သမီးကေလးရဲ႕ အနာဂါတ္ကုိ မႈန္၀ါး၀ါးေတြးရင္း အနည္းငယ္ ပီတိအရသာ ခံစားမိေနမွာေပါ့။ အဲသလုိနဲ႔ပဲ သမီးေလး ေလးတန္းေအာင္တဲ့အခါမွာေတာ့ စီးပြားေရးကလည္း သိပ္အဆင္မေျပရွာ၊ သမီးေလး ငါးတန္းဆက္တက္ရင္လည္း ၿမိဳ႕ကုိသြားတက္ရမွာဆုိေတာ့ ပုိက္ဆံေတြ အကုန္အက်မ်ားေတာ့မွာကုိ ေတြးရင္း အေမနဲ႔အေဖတုိ႔ အႀကံအုိက္ေနၾကတယ္ေလ။ ဒီအေျခအေနကုိသိေနတဲ့ သမီးက “သမီး ေက်ာင္း မတက္ေတာ့ပဲ ၿမိဳ႕မွာ စက္ခ်ဳပ္သြားသင္ၿပီး အေဖတုိ႔အေမတုိ႔ကုိ သမီး တတ္ႏုိင္သေလာက္ ေက်းဇူးဆပ္ပါရေစ”လုိ႔ မေမွ်ာ္လင့္မိတဲ့ သမီးရဲ႕စကားသံကုိ ၾကားလုိက္ရလုိ႔ ေအာ္... လိမ္ၼာလုိက္တဲ့ သမီးေလးရယ္”လုိ႔ သမီးေခါင္းေလးကုိ ညင္သာစြာပြတ္ရင္း ၀မ္းသာစြာနဲ႔ပဲ ေဖေဖ ေမေမတို႔ ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ ခြင့္ျပဳခဲ့ၾကတယ္ေလ။
ဒီလုိနဲ႔ပဲ သမီးစက္ခ်ဳပ္ပညာတတ္လုိ႔ သမီး ရသမွ်ပုိက္ဆံေလးေတြနဲ႔ အေဖတုိ႔အေမတို႔ကုိ ေကြ်းရလုိ႔ ေက်းဇူးဆပ္ခြင့္ရလုိ႔ ၀မ္းသာပီတိ ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ အႀကိမ္ေပါင္းလည္း မနည္းခဲ့ပါဘူးေလ...ေအာ္.. ခုေတာ့လည္း မေမွ်ာ္လင့္တဲ့ ကံၾကမ္ၼာဆုိးေၾကာင့္ သမီး ၿမိဳ႕ကအျပန္မွာ မိစၦာေကာင္ သံုးေကာင္ရဲ႕လက္ခ်က္နဲ႔ သမီး တမလြန္ဘ၀ေရာက္ခဲ့ရၿပီေလ။ အေမ ႀကိဳက္တတ္တဲ့ ကိတ္မုန္႔ေလးလည္း မိစ္ၦာေကာင္ေတြ လက္ခ်က္နဲ႔ ေၾကမြပ်က္စီးခဲ့ရၿပီေပါ့။ အငုိနဲ႔ စခဲ့ရတဲ့ သမီးဘ၀၊ အငုိနဲ႔အဆံုးသတ္ခဲ့ရၿပီေလ။ ေနထြက္တာရွိသလုိ ေန၀င္ဆုိတာလည္း ရွိတယ္ေလ။ လ ထြက္တာရွိသလုိ လ ၀င္တာလည္း ရွိတာေပါ့၊ ဇာတိကေနလာခဲ့တဲ့ သမီးဆုိေတာ့ မရဏက လက္လွမ္းႀကိဳေနတယ္ေလ၊ ေသျခင္းတရားဆုိတာ ငယ္တယ္ ႀကီးတယ္မေ႐ြး အခ်ိန္မေ႐ြး ေသႏုိင္တယ္ဆုိတဲ့ ဘုန္းဘုရားေျပာဘူးတာ တကယ္မွန္တာပဲေနာ္။ ဒါေပမယ့္ အေမနဲ႔အေဖတုိ႔ရယ္ သမီးလုိ အမ်ိဳးသမီးေတြ အားလံုးအတြက္ ဒီလုိ လူမဆန္ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ ေအာက္တန္းက် ႏွမခ်င္းမစာနာ လူစိတ္ကင္းမဲ့တဲ့ မိစ္ၦာေကာင္ေတြရဲ႕ ေဘးရန္ကေန ကမ္ၻာတည္သမွ် မႀကံဳေတြ႔ၾကပါေစနဲ႔ ဆုေတာင္းေပးခဲ့ပါတယ္။ သမီးအတြက္ေတာ့ သံသရာ ၀ဋ္ေႂကြးရွိသမွ် ဤမွ်နဲ႔ ေၾကပါေစေတာ့”ရယ္လုိ႔ ၀မ္းနည္းပက္လက္ ငုိေႂကြးရင္း ေျပာေနရွာေရာ့ေတာ့မယ္။ (ယခုခ်ိန္ဆုိရင္ သေျပေခ်ာင္႐ြာေလးမွာ မိစ္ၦာေကာင္ေတြရဲ႕ လက္ခ်က္ေၾကာင့္ ကမ္ၻာပ်က္သည့္အလား ႐ုိးသားျဖဴစင္သည့္ ႐ြာသူ႐ြာသားေတြလည္း ေဘးကင္ရာကို ရွာၾကလ်က္ ႐ြာဦးေက်ာင္းက ဆည္းလည္းသံႏွင့္အတူ ဓမၼေတးသံမ်ား ဆိတ္သုန္းလုိ႔ ေနေရာ့မည္)။
ဘုန္းသာ(သီတဂူ)
မွတ္ခ်က္။ ။ေက်ာက္နီေမာ္မွ တစ္ေန႔တာ စက္ခ်ဳပ္ၿပီး မိမိေက်း႐ြာ သေျပေခ်ာင္သုိ႔ တစ္ဦးတည္း အျပန္တြင္ ၂၀၁၂ ခု၊ ေမလ ၂၈ ရက္ေန႔က ဗလက္ၠာရ ျပဳက်င့္ခံရၿပီး ရက္ရက္စက္စက္ အသတ္ခံရသူ မသီတာေထြးအား ရည္ညႊန္းျပဳလ်က္။
မုိးကုတ္စက္၀ုိင္းဆီမွာ ေနလံုးႀကီးက အေနာက္ေဂါယာကၽြန္းသုိ႔ ႐ြန္းေတာ့မည္ျဖစ္၍ ေမးတင္ကာ ႏႈတ္ဆက္လုိ႔ ေနေလၿပီ၊ ႏုနယ္ပ်ိဳမ်စ္၍ လွပအိစက္ျဖဴ၀င္းေတာက္ပေသာ အသားအရည္နဲ႔ လြယ္အိပ္ကေလးကုိလြယ္ကာ ၿမိဳ႕မွာ စက္ခ်ဳပ္ၿပီး၍ ႐ြာသုိ႔ျပန္လာခဲ့ေသာ တစ္ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္အ႐ြယ္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္...သူမရဲ႕အေတြးထဲမွာေတာ့ ေတာင္ယာလယ္လုပ္ ဓါးမခုတ္ကာလ ဆုေတာင္းျပည့္ဘုရား၏ ဆည္းလည္းသံႏွင့္အတူ ေန႔စဥ္ အံုးေမာင္းေခါက္သံ၊ ဘုရား၀တ္ျပဳသံဆုိတဲ့ ဓမၼေတးသံေတြၾကားမွာ ဓမၼပီတိကုိ ေန႔စဥ္ၾကည္ႏူးခံစားလ်က္ ျဖဴစင္႐ုိးသားသည့္ သမီးအလာကုိ ေမွ်ာ္ေနရွာမည့္ ႐ြာမွမိခင္ ဖခင္တို႔ရဲ႕ မ်က္၀န္းႏွစ္စံုကုိ ျမင္ေယာင္ရင္း... (လြယ္အိတ္ထဲမွ ပုိက္ဆံတစ္ခ်ိဳ႕ တစ္၀က္ႏွင့္အတူ သမီး မၾကာမၾကာ ၀ယ္လာေနက် အေမႀကိဳက္တတ္တဲ့ ကိတ္မုန္႔ေလးတစ္လံုး) ရင္ထဲမွ ထုိပီတိ အဟုန္ ေၾကာင့္လားမသိ သူမရဲ႕မ်က္၀န္းမွာ ၾကည္ႏူးသည့္ အၿပံဳးရိပ္ကေလးေတြသန္းလုိ႔ေပါ့... ေ႐ွ႕႐ြာ တစ္႐ြာေက်ာ္ရင္ အမိ႐ြာကုိေရာက္ေတာ့မည္ဆိုတဲ့အသိနဲ႔ ေခါင္းကေလး ငုိက္စုိက္ခ်ကာ ေတာလမ္းေလးအတုိင္း သုတ္ေခ်တင္ေနမိေတာ့၏။
မုိးကလည္း ေကာင္းထားေတာ့ ေတာခ်ဳံေတြကလည္း ေကာင္းလုိက္ပါဘိျခင္း၊ မၾကာခင္ ႐ြာကုိ ေရာက္ေတာ့မွာပဲဆုိတဲ့အေတြးနဲ႔ အားခဲေလွ်ာက္လာရင္း...ခ်ံဳပုတ္တစ္ခုကုိ အေက်ာ္မွာေတာ့ မိမိဘယ္တုန္းကမွ ေမွ်ာ္လင့္မထားေသာ...ေသြးဆာေနသည့္ မိစၦာဘီလူးသံုးေကာင္ လက္ထဲမွာ ဓါးကုိယ္စီနဲ႔ ခ်ံဳပုတ္ၾကားက ထြက္လာၾကသည္။ သူမ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ၊ လူသူေလးပါး ေရွ႕ေနာက္လွန္းၾကည့္ေသာ္လည္း တစ္ေယာက္တစ္ေလကုိမွ် မေတြ႔ရ...သူမတစ္ကုိယ္လံုးမွာလည္း ေၾကာက္စိတ္က လႊမ္းမုိးေနလို႔လားမသိ ေအာ္ဖုိ႔ေတာင္ အသံမထြက္ခင္မွာပဲ မိစၦာဘီလူးတစ္ေကာင္က လြယ္အိပ္ကုိဆြဲလု၊ တစ္ေကာင္က ဓါးနဲ႔ေထာက္၊ တစ္ေကာင္က ဖက္တြန္းလွဲရင္း မိစၦာဘီလူးေတြ တစ္ေကာင္ၿပီးတစ္ေကာင္ ေတာ္သလင္းေကာင္ေတြအလား မဖြယ္မရာ ျပဳက်င့္ၾကပါေတာ့တယ္၊ အားရွိသမွ် ႐ုန္းကန္ေအာ္ဟစ္ေနလို႔လား မသိ ပါးစပ္ကုိပိတ္လ်က္ ဓါးေတြနဲ႔ အက်ႌကုိထုိးခြဲ အုိ...ရွက္လြန္းေၾကာက္လြန္းလုိ႔ သူမ အားအင္ရွိသမွ် ႐ုန္းကန္ေနရင္းမွာပဲ လည္ပင္းကုိ လွီးလုိက္ေသာ ဓါးဒဏ္ခ်က္ေၾကာင့္ ၾကက္ကေလးတစ္ေကာင္လုိ ယက္ကန္ယက္ကန္ျပဳရင္း မ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္စေတြနဲ႔အတူ ေလာကႀကီးကုိ ေက်ာခုိင္းထြက္ခြါသြားရပါေတာ့တယ္။ အကယ္၍သာ သူမတစ္ေယာက္ တမလြန္ဘ၀ကေန စကားေျပာႏုိင္ခဲ့မယ္ဆုိရင္...
““အေမရယ္...အူ၀ဲလုိ႔ လူ႔ေလာကထဲကုိ မေရာက္ခင္ကတည္းက ဗုိက္ထဲမွာရွိတဲ့ ငါ့ကေလးေလး တစ္ခုခုျဖစ္မွာစုိးလို႔ အေမအင္မတန္ႀကိဳက္လွပါတယ္ဆုိတဲ့ အစပ္ဆုိလည္း ေ႐ွာင္ခဲ့ရ၊ အေမ အပ်ိဳဘ၀ ကတည္းက ႀကိဳက္ခဲ့ရတဲ့ ခ်ဥ္ေပါင္ေလးေတြကုိလည္း မစားရက္၊ အပူစာေတြဆုိလည္း တတ္ႏုိင္သမွ် မစားျဖစ္၊ ထမင္းပူပူ ငါးေျခာက္ဆီဆမ္းကေလးနဲ႔ တစ္မ်ိဳး၊ တစ္ခါတစ္ရံ အေမႀကိဳက္တတ္လြန္းလုိ႔ ၿမိဳ႕ကေန အေဖျပန္လာတဲ့အခါ ၀ယ္လာတတ္တဲ့ ႏူးညံ့လွတဲ့ကိတ္မုန္႔ေလးေတြကုိ စားရင္းနဲ႔ ငါ့ကေလးေလး က်န္းက်န္း မာမာနဲ႔ ေမြးလာပါေစလုိ႔ ေတာင္းဆုေခြ်ရင္း အေဖ့မ်က္ႏွာကုိၾကည့္ကာ ၿပံဳးၿပံဳးေလးစားတတ္ေသာ အေမရယ္ပါ။ အေဖဆုိရင္လည္း သမီးေလး ကုိယ္၀န္ရလာၿပီလုိ႔ သိလုိက္တဲ့အခ်ိန္ကစလုိ႔ ၿပံဳးၿပံဳးၿပံဳးၿပံဳးနဲ႔ လယ္ေတာခြင္အ၀င္မွာ ေလကေလး တစ္ခြ်န္ခြ်န္နဲ႔ ရင္ထဲမွာေတာ့ သားေလးေမြးလာခဲ့သည္ရွိေသာ္ ငါ့သားေလး ႀကီးလာရင္ မ်က္ႏွာမငယ္ရေလေအာင္ ရလာတဲ့ပုိက္ဆံေလးေတြကုိ စုေဆာင္းလုိ႔ သားေလးအခ်ိန္တန္လာတဲ့အခါ ေက်ာင္း လြယ္အိတ္ကေလးလြယ္လုိ႔ “ေဖေဖ သားေက်ာင္းသြားေတာ့မယ္ မုန္႔ဖုိးေပးအံုး” လုိ႔ ငါ့သားေလး ေတာင္းလာရင္ ၿပံဳးၿဖီးၿဖီးလုပ္ကာ “ေရာ့ ဒါနဲ႔ေလာက္ေအာင္သံုးေနာ္ သားေလး.ေက်ာင္းေရာက္ရင္ မတည့္တာေတြလည္း ၀ယ္မစားနဲ႔သိလား” လုိ႔ မွာၾကားရင္း “ဟုတ္ကဲ့ပါေဖေဖ” ဆုိတဲ့ သားလိမ္ၼာေလးရဲ႕ အသံကုိ ၾကားေယာင္ေမွ်ာ္ေတြးလို႔ တစ္မ်ိဳး၊ ငါ့သားေလး အ႐ြယ္ေရာက္လာရင္ ရွင္ျပဳေပးလုိ႔ “ကုိရင္ေလး”လုိ႔ ေခၚလုိက္ရင္ “ဒကာႀကီး”လုိ႔ အေခၚခံရမွာကုိ ေက်နပ္ပီတိျဖစ္လ်က္တစ္ဖံု အေတြးစံုကုိေတြးရင္း ႏြားႏွင့္ဖက္႐ံုး တကုန္းကုန္းနဲ႔ အၿပံဳးရင္မွာ ပီတိျဖာေနတဲ့ အေဖရယ္ေပါ့။
ဒီလုိနဲ႔ ကုိးလလြယ္လုိ႔ ဆယ္လေရာက္ေတာ့ သမီးတစ္ေယာက္ လူ႔ေလာကထဲကုိ အူ၀ဲဆုိၿပီး ငုိခ်င္းနဲ႔ စခဲ့ရတဲ့ သမီးရဲ႕အသံကုိၾကားလုိက္ရတဲ့ အေဖတစ္ေယာက္မွာေတာ့ ၀မ္းသာလြန္း၍ သားေလးလား သမီးေလးလား ေျပးၾကည့္ခ်င္ေသာ္လည္း မျဖစ္ႏုိင္လုိ႔ အိပ္ခန္းျပင္ဘက္မွာ ၿပံဳးေနတဲ့ ေဖေဖ့မ်က္ႏွာ၊ အေမကေတာ့ ေဇာေခြ်းေတြျပန္လုိ႔ ေခတၱမွ်အနားယူရင္း ကေလးငုိေနတဲ့အသံကုိၾကားရေပမယ့္ သမီးေလးလား သားေလးလားမသိ လူ႔ေလာကထဲေတာ့ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာေရာက္လာခဲ့ေလၿပီလုိ႔ေတြးရင္း ပီတိအၿပံဳးေလးေတြ မ်က္ႏွာမွာသန္းလုိ႔ေပါ့။ တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ ငါ့ကေလးေလး ေျခလက္အဂၤါ စံုစံုလင္လင္ေကာ ရွိရဲ႕လားကြယ္၊ သားေလးလား သမီးေလးလားကြယ္လုိ႔ ပင္ပန္းသည့္ၾကားမွ အနားရွိတဲ့ လူကုိ မႈန္၀ါး၀ါးၾကည့္ရင္း ေလသံယဲ့ယဲ့နဲ႔ ေမးေနမိေနေလရဲ႕။ ဒီလုိနဲ႔ သမီးေလးပါလုိ႔ သိလုိက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ေမတၱာဓာတ္ေတြ တစ္ျပားသားမွ်မေလွ်ာ့ရွာပဲ “သမီးေလးဆုိေတာ့လည္း ငါ့မိန္းမအတြက္ ကူေဖာ္ေလာင္ဖက္ရတာေပါ့ကြာ၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တုိ႔သမီးေလး ေခ်ာေခ်ာေမာေမာနဲ႔ ကုိယ္လက္အဂၤါ စံုစံုလင္လင္ေမြးလာတာကုိပဲ ကံေကာင္းတယ္လုိ႔ မွတ္ၾကတာေပါ့ကြာ”လုိ႔ အေဖရဲ႕အားေပးသံကုိ နားမလည္တတ္ေသးေပမယ့္ ခုခ်ိန္မွာ မွန္းဆရင္း တမလြန္ဘ၀ေရာက္ေနတဲ့ သမီး ပီတိျဖစ္ရပါတယ္ အေမတို႔အေဖတုိ႔ရယ္...
သမီးကုိ ႏုိ႔ခ်ိဳတုိက္ေကြ်းလုိ႔ မွက္ျခင္ မကုိက္ရေအာင္ ျပဳစုခဲ့ၾကတယ္။ ၀လံုးေလး ၀ုိင္း၀ုိင္းေလး ေရးတတ္ေအာင္ လက္ထပ္ၿပီးသင္ေပးခဲ့လုိ႔ လက္ဦးဆရာ မည္ခဲ့ရတယ္။ သမီး ထမင္းစားႏုိင္ခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ မ၀ါးႏိုင္ေသးမွန္းသိလုိ႔ အေမ့ပါးစပ္နဲ႔၀ါးၿပီး ခြံ႕ေကြ်းခဲ့တယ္။ ထုပ္တန္းမွာ တြဲေလာင္းခ်ၿပီး ဆင္ထားတဲ့ ႏွီးပုခက္တြင္းမွာ မအိပ္ႏုိင္ပဲ ႏြဲ႕ဆုိးဆုိးကာ တအာအာ တအီအီ ေအာ္ျမည္ေနတဲ့ သမီးယ္ကုိ အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ ဖ်ားေယာင္းေခ်ာ့ျမွဴခဲ့တဲ့ “ေၾကာင္ဖားႀကီးရဲ႕ ၿမီးတံတုိ၊ အဆီစားပါလုိ႔ အသားကုိမ်ိဳ ေၾကာင္အုိရယ္ ေပေမွးကုိ ကုိက္ပါနဲ႔ေလး” “ေ႐ႊလမွာ ယုန္၀ပ္လုိ႔၊ ဆန္ဖြပ္သည့္အဖုိးအုိ ေဟာ ၾကည့္ပါဆုိ။ ဆုိသာဆုိ ပုိမုိသည့္စကား ကေလးအငုိတိတ္ေအာင္ အရိပ္အေယာင္ျပတယ္ကြယ္ ဖုိးလနတ္သား” ဆုိတဲ့ အေမ့အသံခ်ိဳခ်ိဳေလးနဲ႔ အငုိတိတ္ေအာင္ သိပ္ခဲ့ဖူးတာကုိလည္း ၾကားေယာင္ျမင္ေယာင္ေနပါေသးတယ္ အေမရယ္။
ေဖေဖကေတာ့ ဇနီးနဲ႔ သမီးေလးတုိ႔ သူရွာေပးခဲ့တာေတြနဲ႔ ၀မ္းသာေပ်ာ္႐ႊင္စားေသာက္ေနၾကတာကုိ ၾကည့္ၿပီး ၿပံဳးၿပံဳးႀကီး ၾကည့္ေနတတ္တယ္ေလ။ ဒီလုိတယုတယ ေကြ်းေမြးျပဳစုၾကရင္း ေက်ာင္းေနခ်ိန္ေရာက္လုိ႔ ေက်ာင္းအပ္ေတာ့ ေက်ာင္းမွာမေပ်ာ္လုိ႔ ငုိခဲ့ရတဲ့အခါ အေမ့မ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္စေလးေတြ ေတြ႔လုိက္သလုိပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အေနၾကာလာေတာ့ ေက်ာင္းမွာေပ်ာ္ၿပီး ေက်ာင္းစာေတြ သင္ခဲ့ရတာေတြထဲက “လွည္းဘီး ႏြံထဲ ကြ်ံေနသည္၊ ကူ၍တြန္းၾကပါ၊ ေလးလြန္း၍မတြန္းႏုိင္ဘူးလား၊ ၿပိဳင္တူတြန္းလွ်င္ ေ႐ြ႕ႏုိင္ပါသည္”ဆုိတဲ့ ကဗ်ာေလးကုိ သမီး တအားသေဘာက်ခဲ့တာေပါ့။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ စည္လံုးမႈရဲ႕ အင္အားကုိ ျပတဲ့ကဗ်ာေလးမုိ႔ေပါ့ အေမရယ္။ ကုိယ့္အမ်ိဳး၊ ကုိယ့္ဘာသာ၊ ဘယ္အရာမဆုိ စည္းလံုးမွ ေအာင္ျမင္မယ္လုိ႔ သိလာတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ေပါ့။ ႏြားကြဲရင္ က်ားဆြဲမယ္လုိ႔ ၾကားဖူးတယ္ေလ။ သမီးေက်ာင္းမွာသင္ခဲ့တဲ့ စာေတြကုိ မပီကလာ ပီကလာနဲ႔ ဆုိၿပီးေတာ့ အေမနဲ႔အေဖ သေဘာက်ေနတာေလးေတြကုိလည္း သမီးတစ္သက္ မေမ့ႏုိင္ေတာ့ဘူးေလ။ ဒါတင္ ဘယ္ကမလဲ စာသင္ေက်ာင္းထားရင္း ဘာသာေရးဘက္ေကာ လိမ္ၼာေရးျခား ရွိေအာင္ဆုိၿပီး ႐ြာဦးေက်ာင္း ဆရာေတာ္ သင္ေပးလုိက္တဲ့ ဟုိ လယ္တီဆရာေတာ္ ေရးတယ္ ဆုိလားပဲ...သံုးလူ႕ရွင္ပင္ ကြ်န္းထိပ္တင္ ေသာင္းခြင္စၾကာ၀ဠာဆုိတဲ့ ကဗ်ာရွည္ႀကီးကုိ ႐ြတ္ျပရင္း သမီးတုိ႔ကုိးကြယ္တဲ့ ေလာကမွာ အျမတ္ဆံုး အသာဆံုးျဖစ္တဲ့ ျမတ္ဗုဒၶအေၾကာင္းကုိ ဘုန္းဘုရား ရွင္းျပတဲ့အတုိင္း အေဖနဲ႔အေမကုိ ျပန္ရွင္းျပေတာ့ ၀မ္းသာလြန္းလုိ႔ အေမနဲ႔အေဖမ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္စေတြေတာင္ လည္တဲ့အထိ သေဘာက်ေနၾကတာကုိ သမီး ျမင္ေယာင္မိေနပါေသးတယ္။ ေဖေဖ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းစိမ္းလံုခ်ည္ အကႌ်ေလးကုိ ၀တ္လ်က္ ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ သမီးေလးရဲ႕ အနာဂါတ္ကုိ ေမွ်ာ္ေတြးရင္း ၿပံဳးၿပံဳးႀကီးၾကည့္ကာ ပီတိျဖာေနတဲ့ အေဖ။ အေမကေတာ့ သမီးေလးအတြက္ စားစရာအဆင္သင့္ျဖစ္ဖုိ႔ မီးခုိးလံုးေတြၾကားမွာ ခ်က္ေရးျပဳတ္ေရးနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ၿပီး သမီးကေလးရဲ႕ အနာဂါတ္ကုိ မႈန္၀ါး၀ါးေတြးရင္း အနည္းငယ္ ပီတိအရသာ ခံစားမိေနမွာေပါ့။ အဲသလုိနဲ႔ပဲ သမီးေလး ေလးတန္းေအာင္တဲ့အခါမွာေတာ့ စီးပြားေရးကလည္း သိပ္အဆင္မေျပရွာ၊ သမီးေလး ငါးတန္းဆက္တက္ရင္လည္း ၿမိဳ႕ကုိသြားတက္ရမွာဆုိေတာ့ ပုိက္ဆံေတြ အကုန္အက်မ်ားေတာ့မွာကုိ ေတြးရင္း အေမနဲ႔အေဖတုိ႔ အႀကံအုိက္ေနၾကတယ္ေလ။ ဒီအေျခအေနကုိသိေနတဲ့ သမီးက “သမီး ေက်ာင္း မတက္ေတာ့ပဲ ၿမိဳ႕မွာ စက္ခ်ဳပ္သြားသင္ၿပီး အေဖတုိ႔အေမတုိ႔ကုိ သမီး တတ္ႏုိင္သေလာက္ ေက်းဇူးဆပ္ပါရေစ”လုိ႔ မေမွ်ာ္လင့္မိတဲ့ သမီးရဲ႕စကားသံကုိ ၾကားလုိက္ရလုိ႔ ေအာ္... လိမ္ၼာလုိက္တဲ့ သမီးေလးရယ္”လုိ႔ သမီးေခါင္းေလးကုိ ညင္သာစြာပြတ္ရင္း ၀မ္းသာစြာနဲ႔ပဲ ေဖေဖ ေမေမတို႔ ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴ ခြင့္ျပဳခဲ့ၾကတယ္ေလ။
ဒီလုိနဲ႔ပဲ သမီးစက္ခ်ဳပ္ပညာတတ္လုိ႔ သမီး ရသမွ်ပုိက္ဆံေလးေတြနဲ႔ အေဖတုိ႔အေမတို႔ကုိ ေကြ်းရလုိ႔ ေက်းဇူးဆပ္ခြင့္ရလုိ႔ ၀မ္းသာပီတိ ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ အႀကိမ္ေပါင္းလည္း မနည္းခဲ့ပါဘူးေလ...ေအာ္.. ခုေတာ့လည္း မေမွ်ာ္လင့္တဲ့ ကံၾကမ္ၼာဆုိးေၾကာင့္ သမီး ၿမိဳ႕ကအျပန္မွာ မိစၦာေကာင္ သံုးေကာင္ရဲ႕လက္ခ်က္နဲ႔ သမီး တမလြန္ဘ၀ေရာက္ခဲ့ရၿပီေလ။ အေမ ႀကိဳက္တတ္တဲ့ ကိတ္မုန္႔ေလးလည္း မိစ္ၦာေကာင္ေတြ လက္ခ်က္နဲ႔ ေၾကမြပ်က္စီးခဲ့ရၿပီေပါ့။ အငုိနဲ႔ စခဲ့ရတဲ့ သမီးဘ၀၊ အငုိနဲ႔အဆံုးသတ္ခဲ့ရၿပီေလ။ ေနထြက္တာရွိသလုိ ေန၀င္ဆုိတာလည္း ရွိတယ္ေလ။ လ ထြက္တာရွိသလုိ လ ၀င္တာလည္း ရွိတာေပါ့၊ ဇာတိကေနလာခဲ့တဲ့ သမီးဆုိေတာ့ မရဏက လက္လွမ္းႀကိဳေနတယ္ေလ၊ ေသျခင္းတရားဆုိတာ ငယ္တယ္ ႀကီးတယ္မေ႐ြး အခ်ိန္မေ႐ြး ေသႏုိင္တယ္ဆုိတဲ့ ဘုန္းဘုရားေျပာဘူးတာ တကယ္မွန္တာပဲေနာ္။ ဒါေပမယ့္ အေမနဲ႔အေဖတုိ႔ရယ္ သမီးလုိ အမ်ိဳးသမီးေတြ အားလံုးအတြက္ ဒီလုိ လူမဆန္ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ ေအာက္တန္းက် ႏွမခ်င္းမစာနာ လူစိတ္ကင္းမဲ့တဲ့ မိစ္ၦာေကာင္ေတြရဲ႕ ေဘးရန္ကေန ကမ္ၻာတည္သမွ် မႀကံဳေတြ႔ၾကပါေစနဲ႔ ဆုေတာင္းေပးခဲ့ပါတယ္။ သမီးအတြက္ေတာ့ သံသရာ ၀ဋ္ေႂကြးရွိသမွ် ဤမွ်နဲ႔ ေၾကပါေစေတာ့”ရယ္လုိ႔ ၀မ္းနည္းပက္လက္ ငုိေႂကြးရင္း ေျပာေနရွာေရာ့ေတာ့မယ္။ (ယခုခ်ိန္ဆုိရင္ သေျပေခ်ာင္႐ြာေလးမွာ မိစ္ၦာေကာင္ေတြရဲ႕ လက္ခ်က္ေၾကာင့္ ကမ္ၻာပ်က္သည့္အလား ႐ုိးသားျဖဴစင္သည့္ ႐ြာသူ႐ြာသားေတြလည္း ေဘးကင္ရာကို ရွာၾကလ်က္ ႐ြာဦးေက်ာင္းက ဆည္းလည္းသံႏွင့္အတူ ဓမၼေတးသံမ်ား ဆိတ္သုန္းလုိ႔ ေနေရာ့မည္)။
ဘုန္းသာ(သီတဂူ)
မွတ္ခ်က္။ ။ေက်ာက္နီေမာ္မွ တစ္ေန႔တာ စက္ခ်ဳပ္ၿပီး မိမိေက်း႐ြာ သေျပေခ်ာင္သုိ႔ တစ္ဦးတည္း အျပန္တြင္ ၂၀၁၂ ခု၊ ေမလ ၂၈ ရက္ေန႔က ဗလက္ၠာရ ျပဳက်င့္ခံရၿပီး ရက္ရက္စက္စက္ အသတ္ခံရသူ မသီတာေထြးအား ရည္ညႊန္းျပဳလ်က္။
0 Response to " ““၀ဋ္ေႂကြးရွိသမွ် ေၾကပါေစ””"
Post a Comment