ေက်းဇူးအေက်ဆပ္ႏုိင္ေစ
ေဆးခန္းပိတ္ၿပီး အိမ္ျပန္ဖို႔ စီစဥ္ေနခိုက္ ည(၉)နာရီေလာက္မွာ ကြ်န္ေတာ္ ေဆးခန္းတံခါးကို ကေသာကေျမာ ေခါက္သံၾကားလိုက္ပါတယ္။ ေဆးခန္းတံခါး လာေခါက္သံေတြထဲမွာ အခုေလာက္ အေရးတႀကီး ကသုတ္ကရက္ႏိုင္တဲ့ တံခါးေခါက္သံမ်ိဳး ကြ်န္ေတာ္တစ္ခါမွ မၾကားခဲ့ပါဘူး။ ဝင္ခဲ့ပါ..ဝင္ခဲ့ပါ ကြ်န္ေတာ္စိတ္မရွည္စြာ တံု႔ျပန္လိုက္မိပါတယ္။ အခန္းတံခါး ဆြဲဖြင့္သံၾကားလိုက္ၿပီး တံခါးဝမွာ ေပၚလာတာက အသက္(၉)ႏွစ္ထက္ ဘယ္လိုမွႀကီးမည့္ပံုမရတဲ့ ေကာင္မေလး။ ၾကည့္ရတာ ထိတ္ထိတ္လန္႔လန္႔ တုန္တုန္ရီရီနဲ႔ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး ျဖဴေဖြးေဖ်ာ့ေလ်ာ့လို႔။ မ်က္လံုးေလးေတြကလည္း ရီေဝညွိဳးငယ္စြာနဲ႔။ ေတာင္းပန္ပါတယ္ဆရာရယ္...သမီးအေမ အသည္းအသန္ဖ်ားေနလို႔ပါ...သူဟာ ေသလုေမ်ာပါးျဖစ္ေနပါတယ္...အေမ့ကို ကယ္ပါဦးဆရာရယ္...အိမ္ကိုလိုက္ၿပီး အေမ့ကို ကုေပးပါေနာ္...ဆရာက ဘယ္အိမ္ကိုုမွ လိုက္မကုပါဘူး..သမီးအေမကိုသာ ဒီေဆးခန္းကို ေခၚလာခဲ့ပါကြယ္..ဆရာရယ္ အေမက ဘယ္လိုမွ မထႏိုင္လို႔ပါ..ဆရာသာ လိုက္မၾကည့္ဘူးဆိုရင္ သမီးအေမ ေသရပါေတာ့မယ္..သမီးကို သနားသျဖင့္ လိုက္ၾကည့္ေပးပါဆရာရယ္..သမီး ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္...
ကေလးမေလးရဲ႕ မ်က္ဝန္းထဲမွာ မ်က္ရည္ဥေလးမ်ား တစ္လိမ့္လိမ့္ က်ဆင္းလာရင္း ႏႈတ္မွလည္း အဆက္မျပတ္ တိုးလွ်ိဳးေတာင္းပန္သံေလးက သနားသဖြယ္..ကြ်န္ေတာ့္ ႏွလံုးသားထဲက ၾကင္နာသနားစိတ္ေတြ ယိုဖိတ္လာတာနဲ႔ ကေလးမေလးရဲ႕ အိမ္ကို လိုက္သြားၾကည့္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္.. ေဆးအိတ္ကို ေကာက္ကိုင္လိုက္ရင္း ကေလးမေလးကို ေရွ႕ကေနလမ္းျပဖို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ ဝမ္းသာစိတ္နဲ႔ လက္ခနဲျဖစ္သြားတဲ့ သူမရဲ႕မ်က္လံုးေလးေတြက ခ်စ္စရာ..ကေလးမေလးက ဦးေဆာင္ၿပီး သူမအိမ္ရွိရာလမ္းအတိုင္း ေလွ်ာက္လာၾကပါတယ္..(၁၀)မိနစ္ခန္႔ေလွ်ာက္လာၿပီးေနာက္ အိမ္ကေလးတစ္လံုးေရွ႕အေရာက္မွာ အိမ္တံခါးကို ဆြဲဖြင့္လိုက္ၿပီး ကြ်န္ေတာ့္ကို အရင္ဝင္ေစပါတယ္..ကြ်န္ေတာ္အိမ္ထဲကို ေရာက္သြားခ်ိန္မွာ အိပ္ရာ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းေလးထက္မွာ လဲေလ်ာင္းေနတဲ့ လူနာကို ေတြ႔လိုက္ရပါတယ္..ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေနမေကာင္းျဖစ္ေနပံုပါ..တစ္ကိုယ္လံုးလဲျခစ္ျခစ္ေတာက္ပူက်စ္ေနပါတယ္..လူနာဟာ သူ႔လက္ကိုေတာင္ အေပၚေျမွာက္ႏိုင္တဲ့ အင္အားမရွိေတာ့ပါဘူး..ဒါေပမယ္လူနာရဲ႕မ်က္လံုးေတြက ဆရာဝန္ရဲ႕ အကူအညီကို အသည္းအသန္လိုအပ္ေနေၾကာင္းကို ေဖာ္ျပေနတယ္..သူမကို ကယ္တင္ဖို႔ ေတာင္းပန္ေနတဲ့ အရိပ္အေယာင္ေတြကိုလည္း အတိုင္းသားျမင္ေနရပါတယ္..
ကြ်န္ေတာ္လူနာအမ်ိဳးသမီးကိုလိုအပ္တဲ့ ေဆးကုသမႈကို ေပးဖို႔ အျမန္ဆံုးေဆာင္ရြက္ပါေတာ့တယ္..ထူးဆန္းတာက ခုနက ကြ်န္ေတာ့္ကို ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္နဲ႔ လာေခၚတဲ့ ကေလးမေလးကို လံုးဝ ထပ္မေတြ႔ရေတာ့ပါဘူး..တစ္အိမ္လံုးမွာလည္း အျခားအိမ္သားတစ္ေယာက္တစ္ေလကိုမွ် ကြ်န္ေတာ္မေတြ႔မိပါဘူး..တကယ္လို႔ ဒီညသာ ကြ်န္ေတာ္ေရာက္မလာဘူးဆိုရင္ လူနာအမ်ိဳးသမီဟာ အသက္ဆံုးရွံဳးေကာင္း ဆံုးရွံဳးသြားႏိုင္ပါတယ္..သူ႔အဖ်ားက အေတာ္ကိုစိုးရိမ္ရတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးပါ..အဖ်ားက်ေအာင္ တစ္ညလံုးနီးပါ ကြ်န္ေတာ္ႀကိဳးစားပန္းစား ကုသလိုက္ရပါတယ္..မနက္မိုးလင္းခါနီးမွ လူနာဟာ စိတ္ခ်ရတဲ့ အေနအထားကို ေရာက္လာပါတယ္..ကြ်န္ေတာ္က လူနာအမ်ိဳးသမီးကို အိမ္ျပန္ေတာ့မည့္အေၾကာင္းနဲ႔ ညေနပိုင္းေလာက္မွ တစ္ေခါက္ျပန္လာၾကည့္မည့္အေၾကာင္း ေျပာလိုက္ပါတယ္..ၿပီးေတာ့ ေဆးအိတ္ကို ဆြဲၿပီး အိမ္ျပန္လာခဲ့ပါတယ္..
ညေနပိုင္းေဆးခန္းမဖြင့္ခင္ လူနာအိမ္ကို ကြ်န္ေတာ္ျပန္ေရာက္သြားၿပီး လူနာကို လိုအပ္တဲ့ စစ္ေဆးမႈမ်ားျပဳလုပ္ပါတယ္..ေတာ္ေတာ္ေလး အေျခအေနေကာင္းသြားပါၿပီ..ခုေတာ့ လူနာဟာ စကားလည္း ေကာင္းမြန္စြာေျပာႏိုင္တဲ့အေနအထား ေရာက္ေနပါၿပီ..တစ္ညလံုးကုသေပးခဲ့တဲ့အတြက္ လူနာက ကြ်န္ေတာ္ကို ေက်းဇူးစကား အထပ္ထပ္ဆိုပါတယ္..ကြ်န္ေတာ္ကျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္..တကယ္လို႔ ကေလးမေလးသာ လာမေခၚရင္ အေဒၚဟာေသေတာင္ေသသြားႏိုင္တယ္..သူမရဲ႕ သနားစရာေတာင္းပန္မႈေၾကာင့္သာ မဟုတ္ရင္ ကြ်န္ေတာ္ဒီကို ေရာက္လာစရာအေၾကာင္းမရွိပါဘူး..သိပ္လိမၼာသိတတ္တဲ့ကေလးမေလးပါပဲဗ်ာ..မိဘအေပၚသိပ္သိတတ္တဲ့ ဒီလိုကေလးမ်ိဳးေမြးထားရတာ အေဒၚဘယ္ေလာက္မ်ားဂုဏ္ယူလိုက္မလဲေနာ္..ကြ်န္ေတာ့္စကားၾကားတဲ့လူနာအမ်ိဳးသမီးရဲ႕မ်က္ႏွာျပင္မွာ အေျပာင္းလဲမ်ားစြာနဲ႔ အံ့ဩတဲ့ အရိပ္အေယာင္မ်ား ျဖတ္ေျပးသြားပါတယ္..အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေအာင္ တိတ္ဆိတ္သြားၿပီးေတာ့မွ စကားသံ ထြက္လာပါတယ္..ဆရာ..ကြန္မသမီးေလးက ဆံုးသြားတာ(၃)ႏွစ္ေတာင္ရွိပါၿပီ..ဟိုနံရံမွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ပံုဟာ သမီးေလးပံုပါ..ဆရာ ကြ်န္မသမီးေလးကို သိလို႔လားဟင္..ကြ်န္ေတာ္ထိုင္ရာကထၿပီး နံရံမွာခ်ိတ္ထားတဲ့ ဓါတ္ပံုအနီးကို တိုးကပ္ၿပီးေသခ်ာေအာင္ ၾကည့္လိုက္မိပါတယ္..ေသခ်ာပါတယ္..ဒီကေလးမဟာ မေန႔ညက ကြ်န္ေတာ့္ေဆးခန္းတံခါးကို ေခါက္ၿပီး ကြ်န္ေတာ့္ကို ဒီေရာက္ေအာင္ေခၚလာတဲ့ ကေလးမေလးပါပဲ..ဒီရုပ္ေလးကို ကြ်န္ေတာ္မွားစရာ အေၾကာင္းမရွိပါ..
ထူးဆန္းအံ့ဩစိတ္ေတြနဲ႔ လႈပ္ရွားမႈကင္းမဲ့စြာ ဓါတ္ပံုေရွ႕မွာ အၾကာႀကီးရပ္ေနမိတယ္..ၿပီးေတာ့ ေလးေလးနက္နက္ စဥ္းစားေနမိတယ္..မေန႔ညက တံခါးေခါက္သံဟာ ခုခ်ိန္ထိ သူ႔အာရံုမွာ ထင္ထင္ရွားရွား ရွိေနတုန္းပါ..သူ႔လိုကေလးမေလးဟာ ဒီေနရာထိေအာင္ ေခၚလာတယ္ဆိုတာလဲ သူ႔အေနနဲ႔ မမွတ္မိစရာမရွိပါ..အင္း..ဒါဟာ ေမတၲာတရားရဲ႕ ထူးျခားဆန္းက်ယ္မႈပဲျဖစ္မွာပါ..ေခါင္းကို တစ္ဆတ္ဆတ္ၿငိမ့္မိရင္း ကြ်န္ေတာ္တစ္ခ်က္ ၿပံဳးလိုက္မိပါတယ္..အေဒၚႀကီးကိုေတာ့ ကေလးမေလးအေၾကာင္း ဘာမွထပ္မေျပာမိေတာ့ပါဘူး..တစ္ခါတစ္ေလမွာေတာ့ သိပၸံပညာက လိုက္မမီတဲ့အရာေတြဟာ ဒီေလာကႀကီးထဲမွာ ရွိေနတတ္တယ္ဆိုတာ သူလက္ခံလိုက္မိပါတယ္..
ဤျဖစ္ရပ္မွန္ေလးကို ၾကည့္ခ်င္းအားျဖင့္ သားသမီးေလးမ်ားျဖစ္ၾကေသာ ကြ်ႏု္ပ္သည္လည္းပဲ မိဘေက်းဇူးကို သူ႔လိုေနာင္ဘဝမွာဆပ္ဖို႔အခ်ိန္ထက္ ေစာေနေသးသည္။ သို႔အတြက္ေၾကာင့္ ယခုလက္ရွိအခ်ိန္မွာ မိမိတို႔ဘက္မွ မေျပာရက္သူမ်ားကို ေက်းဇူးအေက်ဆပ္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားသင့္ၾကသည္။ ဤေနရာတြင္ မေျပာရက္သူမ်ားဟု အမည္တစ္ခုတပ္လိုက္ေပသည္။ ထိုသူတို႔ကားအဘယ္သူတို႔နည္း ဟူမူကား အျခားမဟုတ္ေပ။ မိမိတို႔ကို သီတာေရၾကည္ တစ္ေပါက္ကေလးက်ရံုမွ်ျဖင့္ လူျဖစ္ေအာင္ ေကြ်းေမြးသုတ္သင္၍ လူ႔ဘဝမွသည္ မဟာအသခၤတဓါတ္ကို ေပးစြမ္းႏိုင္သည့္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာ ပန္းတိုင္ကို မီးေမာင္းထိုးျပၾကေသာ အနႏၲဂုဏ္အင္ ေက်းဇူးရွင္မိဘမ်ားပင္ ျဖစ္ေပသည္။ ထိုျဖစ္ရပ္မွန္ေလးကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ မိမိတို႔သိၿပီးျဖစ္ေသာ သိၿပီးမဟုတ္ေသးေသာမိဘတို႔လိုလားေတာင့္တထားေသာ အခ်က္ေလးမ်ားျဖင့္လည္းေကာင္း ေက်းဇူးအေက်ဆပ္ၾကရေအာင္။ အဘယ္သည္တို႔နည္း။
ေကြ်းေမြးမပ်က္၊ေဆာင္ရြက္စီမံ၊
ေမြခံထိုက္ေစ၊လွဴမွ်ေဝ၍၊
ေစာင့္ေလမ်ိဳးႏြယ္၊ဝတ္ငါးသြယ္၊
က်င့္ဖြယ္သားတို႔သမီးတို႔တာ။
ဤအခ်က္(၅)ခ်က္ကို လူတိုင္းသိမည္ထင္ပါ၏။ သို႔ေသာ္သတိထားမိၾကဟန္မေပၚ။လူဆိုသည္ကား တစ္ျဖည္းျဖည္းငယ္သြားသည္ကားမဟုတ္။ တစ္ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ခႏၶာကိုယ္ႀကီးသည္ ဇာတိ၏ ဒုကၡ၊ဇရာ၏ ဒုကၡ၊ဗ်ာဓိ၏ ဒုကၡ၊မရဏ၏ ဒုကၡ စသည္တို႔ကို ဧကန္မုခ် ခံစားၾကရေပမည္။ ထို႔ဒုကၡတို႔ကို မိဘတို႔သည္ မိမိတို႔ အသက္အရြယ္ႏွင့္ ကိုယ္ခႏၶာက်န္းမာစဥ္ကပင္ ခံစားေနၾကရၿပီး ေနာင္အိုမင္းမစြမ္းေသာအခါ၌ မိမိတို႔မွ ေပါက္ဖြားလာေသာ ကိုယ္ပြားေလးမ်ားအေပၚ အားထားမွီခိုဖို႔ပင္။ ဆက္လက္ခံစားရမည္ျဖစ္ေသာ ဘဝလက္က်န္အခ်ိန္မ်ားကိုမူ မိမိမွေပါက္ဖြားေသာ သားသမီးမ်ားကို ပုခံုးလႊဲကာ တာဝန္ယူေစခ်င္ၾကေပသည္။ သားသမီးမ်ားဘက္မွလည္း မိဘမ်ားအေပၚေက်းဇူးသိတတ္ၾကရေပမည္။ မည္ကဲ့သို႔သိတတ္ၾကပါမည္နည္း။မိဘတို႔သည္ သားသမီးမ်ားအေပၚကို ေမွ်ာ္လင့္ေသာ အခ်က္(၅)ခ်က္ကို ထုတ္ေဖာ္ကာ သိတတ္ရမည္။ မိဘတို႔သည္ သားသမီးမ်ားအေပၚေမွ်ာ္လင့္သည္ဆိုရာဝယ္ ထိုအခ်က္မ်ားကို ႏႈတ္ေသာ္မွလည္း မေျပာၾကား။ ဟန္ေရးတို႔ျဖင့္လည္း မေဖာ္ျပၾကေပ။ မိမိတို႔၏ ရင္ထဲ၊ ႏွလံုးသားထဲတြင္သာ သိုသိပ္ၿမိဳဝွက္ထားေလသည္။ ထို႔သို႔ထားအပ္ေသာ မိဘမ်ားကိုပင္ မေျပာရက္သူမ်ားဟု သမုတ္လိုက္ျခင္းျဖစ္ေပသည္။ မေျပာရက္လို႔ အေျပာခက္သူ၊ သံသရာက်ယ္၍ အေတာမသတ္ႏိုင္သူမ်ားျဖစ္ၾကေသာ မိဘတို႔ကို သားသမီးမ်ားျဖစ္ၾကေသာ မိမိတို႔က မေျပာရက္ေသာ အခ်က္(၅)ခ်က္ကို ျဖည့္ဆည္းၾကရေပမည္။
ပထမဦးစြာမေျပာရက္ေသာအခ်က္ကား-ေကြ်းေမြးမပ်က္တဲ့ ငါတို႔ကေလတဲ့ မင္းတို႔ကို ဟိုး..ငယ္ငယ္ကေလးဘဝကတည္းက ေကြ်းေမြးခဲ့တယ္ေလ၊အဲဒီလို ေကြ်းေမြခဲ့တာေတြကို သတိရၿပီး ငါတို႔မွာ မႈန္ျပာတဲ့ မ်က္လံုး၊ထံုထိုင္းတဲ့ နား၊ညႊတ္ကိုင္းတဲ့ ခါး၊ေတာင္ေဝွးမွမႏိုင္ေတာ့သည့္ အားတို႔ ႀကံဳၾကရေတာ့မယ္၊အဲဒါေၾကာင့္ ငါတို႔ကို တစ္ဖန္ျပန္ၿပီး ေကြ်းေမြးပါလို႔ ေတာင္းဆိုထားပါသည္။ထိုဦးစြာေတာင္းဆိုခ်က္ကို သားသမီးျဖစ္ၾကေသာ မိမိတို႔မွ မိဘေတြကို မည္သို႔ ျဖည့္ဆည္းၿပီးၿပီနည္း။ ဒုတိယမေျပာရက္ေသာအခ်က္ကား-ေဆာင္ရြက္စီမံတဲ့ ငါတို႔ကေလတဲ့ မင္းတို႔ကို ဟိုး..ငယ္ငယ္ကေလးဘဝကတည္းက အခင္းႀကီး၊အခင္းငယ္ကအစ မင္းစိုးရာဇာအဆံုး ကိစၥအဝ၀ေတြကို လစ္ဟင္းမႈမရွိ ေဆာင္ရြက္စီမံၿပီး ယခုလူတစ္လံုးသူတစ္လံုးျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတယ္။ ငါတို႔ႀကိဳးစားခဲ့ၾကသလို မင္းတို႔ကလည္းပဲ ထိုကိစၥအဝ၀ကို ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳၿပီး ဆက္လက္ႀကိဳးစားထိန္းသိမ္းၾကပါလို႔ေတာင္းဆိုထားပါသည္။ ထို႔အခ်က္ကိုလည္း သားသမီးျဖစ္ၾကေသာ မိမိတို႔က မည္သို႔ ျဖည့္ဆည္းၿပီးၿပီနည္း။
တတိယမေျပာရက္ေသာအခ်က္ကိုဆက္ဦးအံ့။ေမြခံထိုက္ေစတဲ့ ငါတို႔ကေလတဲ့ မင္းတို႔ကို ဟိုး..ငယ္ငယ္ကေလးဘဝကတည္းက စုေဆာင္းထားခဲ့တဲ့ စည္းစိမ္ဥစၥာရာထူးဂုဏ္သိမ္ေတြကို ဆက္လက္ ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ၾကပါ}လို႔ ေတာင္းဆိုထားပါသည္။ဤေတာင္းဆိုခ်က္ကိုလည္း မည့္သို႔ျဖည့္ဆည္းၿပီးၿပီနည္း။ စတုတၴေျမာက္မေျပာရက္ေသာအခ်က္ကား-လွဴမွ်ေဝ၍တဲ့ ငါတို႔ကေလတဲ့ မင္းတို႔ကို ဟိုး..ငယ္ငယ္ကေလးဘဝကတည္းက ဘာသာေရးစိတ္ဓါတ္၊ သာသနာေရးစိတ္ဓါတ္ေတြကို ကိုယ္စီကိုယ္စီမွာ သံမိႈစြဲေအာင္ ရိုက္သြင္းေပးခဲ့ၿပီး ငါတို႔ကိုယ္တိုင္ကလည္း မိမိတို႔ႏွင့္သက္ဆိုင္ရာ ဘာသာအေလွ်ာက္၊ သာသနာအေလွ်ာက္ ဒါန၊ သီလ၊ ဘာဝနာတို႔ကို ထမ္းႏိုင္တဲ့ ဝန္၊ စြမ္းႏိုင္တဲ့ အင္အားတို႔ျဖင့္ တတ္စြမ္းသေလာက္ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကတယ္၊ယခု သားသမီးျဖစ္တဲ့ မင္းတို႔ဘက္မွလည္း ငါတို႔မိဘေတြသက္ရွိထင္ရွားရွိခ်ိန္မွာ ရွိသလို စြမ္းႏိုင္သေလာက္ျပဳလုပ္ေပးၾကပါ၊ မရွိခ်ိန္ေတြ ေရာက္ၿပီဆိုရင္လည္း ငါတို႔က တမလြန္ကေန သာဓုေခၚႏိုင္ေအာင္၊ ဘဝကူးေကာင္းေအာင္ ရည္စူးၿပီး လွဴမွ်ေဝေပးၾကပါလို႔ ေတာင္းဆိုထားပါသည္။ မည္သို႔ ျဖည့္ဆည္းၿပီးၿပီနည္း။ ေနာက္ဆံုးမေျပာရက္ေသာအခ်က္ကို ဆိုအံ့။ အဘယ္နည္း။ ေစာင့္ေလမ်ိဳးႏြယ္တဲ့ ငါတို႔ကေလတဲ့ မင္းတို႔ကို ဟိုးငယ္ငယ္ကေလးဘဝကတည္းက ငါတို႔ရဲ႕ အရင္ျဖစ္လာခဲ့ၿပီးတဲ့ အမ်ိဳးႏြယ္ကို ထိန္းသိမ္းေစာက္ေရွာက္ကာ ယခုခ်ိန္ထိ မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ တည္ေနတယ္၊ အဲလိုတည္ေနတဲ့ မ်ိဳးႏြယ္ကို သားသမီးျဖစ္တဲ့ မင္းတို႔ကလည္း တစ္ျဖန္ျပန္ၿပီး မိမိတို႔ရဲ႕ ဘိုးဘြားစဥ္ဆက္ ထိန္းသိမ္းခဲ့တဲ့ အမ်ိဳးအႏြယ္ကို မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ၾကပါလို႔ ေတာင္းဆိုထားပါသည္။ ထိုေနာက္ဆံုးျဖစ္ေသာ အခ်က္သည္လည္းပဲ မည္သို႔ျဖည့္ဆည္းေပးၿပီးၿပီနည္း။ဤသို႔ျဖည့္ဆည္းၾကရာတြင္ ျဖည့္ဆည္းေသာ မိမိတို႔၌ ယုတ္ေလ်ာ့ေသာ အက်ိဳးသည္ျဖစ္ထြန္းမည္မဟုတ္ပါေပ။
ဓမၼပဒပါဠိေတာ္ဝယ္..
အဘိဝါဒနသီလိႆ၊နိစၥံ ဝုၯပစာယိေနာ။
စတၱာေရာ ဓမၼာ ဝုၯႏၱိ၊အာယုဝေဏၰာ သုခံ ဗလံ။
ဝုၯပစာယိေနာ-အသက္သိကၡာ ဂုဏ္ဝါကဲျပဳ မိမိထက္ႀကီးေသာလူဟူသမွ်ကို အရိုအေသအေလးအျမတ္ျပဳတတ္သည္ျဖစ္၍၊ အဘိဝါဒန သီလိႆ-ရိုေသေသာပုဂၢိဳလ္အေပါင္းအား၊အာယု-ရုပ္နာမ္ႏွစ္ခ်က္ ဇီဝိတိေျႏၵဟူေသာ အသက္လည္းေကာင္း၊ ဝေဏၰာ-ရုပ္ရည္ပဝင္း တင့္တယ္လွျခင္းလည္းေကာင္း၊သုခံ-ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ သာယာမညွင္းခ်မ္းသာ ေအးျမျခင္းလည္းေကာင္း၊ဗလံ-ကာယ၊ၪာဏႏွစ္ပါးေသာခြန္အားဗလလည္းေကာင္း၊ဣတိ-ဤသို႔၊စတၱာေရာ-ေလးပါးကုန္ေသာ၊ဓမၼာ-ေကာင္းျမတ္လြန္ပြားအက်ိဳးတရားတို႔သည္၊ဝုၯႏၱိ-တစ္ေန႔တစ္ျခားတိုးပြားႏိုင္ၾကေလကုန္သတည္း။
ဤသို႔ပါဠိေတာ္ဝယ္လာရွိသည္ႏွင့္ေလ်ာ္ညီစြာ မိမိတို႔ထက္အသက္ဂုဏ္ဝါ သိကၡာႀကီးသူ လူႀကီးမိဘ ဆရာသမား စသည္အားတို႔ကို ရိုေသကိုင္းညႊတ္အစဥ္လုပ္ေကြ်း ကူညီေဖးမသူ အေပါင္းအား အသက္၏ရွည္ၾကာျခင္း၊ရုပ္ရည္၏ ေခ်ာေမာလွပျခင္း၊ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါး၏ က်န္းမာခ်မ္းသာေအးျမျခင္း၊ ကာယအားၪာဏအားတို႔သည္ တစ္ေန႔တစ္ျခား ဒီေရလားကဲ့သို႔ တိုးပြားၾကေပမည္။ သို႔ေၾကာင့္ သားသမီးမ်ားျဖစ္ၾကေသာ မိမိတို႔သည္လည္းပဲ ျပဳလုပ္ေကြ်း၍ ရရွိအပ္ေသာ အက်ိဳးကို ရည္ေမွ်ာ္ကိုးကာ အသက္(၉)ႏွစ္အရြယ္ တမလြန္ဘဝ ကေလးမေလး သူငယ္ကဲ့သို႔လည္းေကာင္း၊ မေျပာရက္သူမ်ားေတာင့္တအပ္ေသာ အခ်က္(၅)ခ်က္ကိုလည္းေကာင္း မိမိတို႔တက္စြမ္းသေလာက္ ႀကိဳးစားျဖည့္ဆည္းေစခ်င္ပါသည္။ သို႔မွသာ မိမိတို႔ကို ေပးထားခဲ့ေသာ လူ႔ဘဝ၏ တန္ဖိုး၊ ႏွလံုးသားကိုယ္စီ၏ စြမ္းရည္တို႔သည္ ေက်းဇူးတရား ျပန္လည္မွ်ေဝခံစားျခင္းျဖင့္ ဘဝကို ပံုေပၚေအာင္ဖန္တီးထုဆစ္ႏိုင္ၿပီး ေက်းဇူးအေက်ဆပ္ႏိုင္ၾကေပလိမ့္သတည္း။
ေရႊဘိုသီလာ
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆိုတာ ႏိုးၾကားတက္ၾကြတဲ့လူတစ္ေယာက္ရဲ႕
အိပ္မက္ပါဟုဆိုခဲ့လွ်င္ အိပ္မက္လွလွမက္ၾကပါေစ။
0 Response to "ေက်းဇူးအေက်ဆပ္ႏုိင္ေစ"
Post a Comment