(၂) ဗုဒၶသည္ အုတ္အုတ္-အုတ္အုတ္အသံတုိ႔ကို ၾကားသည္။ ရုတ္ရုတ္-ရုတ္ရုတ္ အေျခအေနတို႔ကို သိသည္။

ရဟန္းတို႔၊ ရဟန္းတုိ႔၊ ေရႊသကၤန္းကို အလွဴခံေသာ ရဟန္းကား သာမန္မဟုတ္။ ဘုန္းႏွင့္ ကံႏွင့္ ပါရမီႏွင့္ ၀ိေသသကို ေဆာင္သည္။ သူ႔အား အျမင္မွားျခင္းမရွိၾကလင့္။ အမွားျမင္ျခင္းမရွိၾကသင့္။ ဆုထူးပန္ျဖစ္သည္။ ဤဘဒၵကမၻာ ၌ ဆက္၍ ပြင့္မည့္ အရိေမေတၱယ်အေလာင္းေတာ္ျမတ္ ျဖစ္ေပသည္။

ဤသို႔ သံဃာေတာ္အမ်ားက အဇိတရဟန္းအား အထင္အျမင္လြဲမွားျခင္းကင္းေစရန္ ဗုဒၶက မိန္႔ေတာ္မူလုိက္သည္။

လက္ေတြ႔သည္ အေရးပါ၏။ အရာေရာက္၏။ အရာရာ၌ ရာႏႈန္းျပည့္ေအာင္ေစ၏။

ျမသပိတ္ေတာ္သည္ အနားေလးရစ္ႏွင့္ ျဖစ္သည္။ ဗုဒၶသည္ သပိတ္ေတာ္ကို လက္၀ါးေပၚတြင္ တင္သည္။ ေကာင္းကင္ထက္သို႔ လႊတ္သည္။ ျမသပိတ္ေတာ္ကို လုိက္ယူၾက။ ရဟန္းတို႔အား မိန္႔ေတာ္မူသည္။

ရွစ္ကိ်ပ္ေသာ သာ၀ကႀကီးမ်ားမစြမ္း။ ရဟန္းငယ္မ်ားမစြမ္း။ သပိတ္ပ်ံကို လုိက္ဖမ္းႏုိင္သူ တပါးမွ် မေပၚခဲ့။ မထြက္ခဲ့။

အဇိတ၊ ခ်စ္သား အဇိတ၊ ျမသပိတ္ပ်ံကို ယူေခ်ေလာ့။

ျမတ္ဗုဒၶ၊ ေကာင္းပါၿပီ၊ တပည့္အဇိတ ယူေပးပါမည္။

အဇိတရဟန္းက ၀န္ခံသည္။ ေကာင္းကင္ယံသုိ႔ စ်ာန္ယာဥ္ပ်ံျဖင့္ ၾကြသည္။ ျမသပိတ္ေတာ္ေနာက္သို႔ လုိက္သည္။ ခ်က္ခ်င္း ရရွိ၏။ ဗုဒၶအား ကပ္သည္။

ဤကား အဇိတရဟန္း၏ အစြမ္းကို လက္ေတြ႔ျဖင့္တည္ေစလုိက္ျခင္း။

တစ္ဆက္တည္းပင္ အဇိတရဟန္းက ဗုဒၶအား ေရႊဖ်ဥ္ထည္- ေရႊ၀ိတာန္ကို လွဴသည္။ ေရႊဖ်ဥ္မ်က္ႏွာက်က္အျဖစ္ သံုးစြဲေတာ္မူပါ။ ဤေကာင္းမႈေၾကာင့္ ဗုဒၶအျဖစ္ေရာက္ေသာအခါ ေရႊပန္းဆုိင္း၊ ေငြပန္းဆုိင္း၊ သႏၱာပန္းဆုိင္း၊ ပုလဲပန္းဆုိင္းတို႔ျဖင့္ တန္းဆာဆင္အပ္ေသာ (၁၂) ယူဇနာရွိ ရတနာ၀ိတာန္ႀကီး ျဖစ္ေပၚပါေစသတည္း။ ရလိုေသာဆု ယူလုိေသာဆုကို ပန္၍ ဗုဒၶအား လွဴပါသည္။