သာမညဖလသုတၱန္တရားေတာ္ (၂)
ဘုရားျဖစ္၍ ကုိးလျပည့္ရာ တပုိ႔တြဲလျပည့္ေန႔မွာ
ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္မြန္ ေဝဠဳဝန္တြင္ က်င္းပသည့္ ပထမ သံဃသႏၷိပါတဝယ္ ျမတ္ဗုဒၶသည္ ပါတိေမာက္ဩဝါဒကုိ
မိန္႔ႁမြက္ေတာ္မူခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုိးေတာ္ အၪၨနမင္း တည္ထားသကၠရာဇ္ႏွစ္ (၆၈) မွာ
မင္းသိဒၶတ္ကုိ ဖြားျမင္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
သကၠရာဇ္ (၁၀၃) ခု ကဆုန္လျပည့္ေန႔မွာ မင္းသိဒၶတ္သည္ သမၼာသမၺဳဒၶစင္စစ္ ဘုရားအျဖစ္သုိ႔
ေရာက္ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားျဖစ္ၿပီးေနာက္ (၂) လျပည့္ေျမာက္သည့္ ဝါဆုိလျပည့္ေန႔မွာ ျမတ္ဗုဒၶသည္
တရားဦးဓမၼစက္ကုိ စတင္ ေဟာႁမြက္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ျမတ္ဗုဒၶသည္ ဓမၼစက္ကုိ စတင္လွည့္သည့္
ထုိႏွစ္ ဝါတြင္းမွာပင္ ရဟႏၲာေပါင္း (၆၀) တုိ႔ကုိ ရရွိေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားျဖစ္သည့္
ထုိႏွစ္မွာ ရဟႏၲာေပါင္း (၆၀) တုိ႔ႏွင့္ မိဂဒါဝုန္မွာ ဝါဆုိေတာ္မူပါတယ္။ ဝါလကင္းလြတ္
သီတင္းကၽြတ္သည့္အခါ ရဟႏၲာအပါး (၆၀) တုိ႔ကုိ သာသနာျပဳခရီးထြက္ၾကဖုိ႔ တစ္ပါးတစ္ခရီးႂကြ
တရားေဟာၾကဖုိ႔ မိန္႔ႁမြက္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားသခင္ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္သည္
မိမိသပိတ္သကၤန္းကုိ မိမိကိုယ္ေတာ္တုိင္ကုိင္၍ တစ္ပါးတည္းႂကြေတာ္မူခဲ့ရာ တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္းတြင္
ကပၸါသိကေတာအုပ္သုိ႔ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ကပၸါသိကေတာအုပ္ဝယ္ ဘဒၵဝဂၢီ ညီေနာင္သုံးက်ိပ္တုိ႔ႏွင့္
ေတြ႕ဆုံ၍ တရားေဟာျပ ဆုံးမေတာ္မူရာ မင္းသားသုံးက်ိပ္တုိ႔ ရဟန္းျပဳၾကပါတယ္။
ဆက္လက္၍ ခရီးထြက္ခဲ့ရာ ျပာသုိလဆန္းမွာ
ဥရုေဝလေတာအုပ္သုိ႔ ျပန္ေရာက္ပါတယ္။ ဥရုေဝလေတာအုပ္ ေနရၪၨရာ ျမစ္ကမ္းနားမွာရွိၾကတဲ့ ကႆပညီေနာင္
သုံးေယာက္ေခါင္းေဆာင္တဲ့ ရေသ့ေပါင္း တစ္ေထာင္တို႔ကုိ 'အာဒိတၱပရိယာယသုတၱန္'ျဖင့္ ဆုံးမေတာ္မူရာ
အားလုံး ရဟႏၲာျဖစ္၍ ရဟန္းျပဳၾကပါတယ္။ ထုိကႆပညီေနာင္ သုံးေယာက္ ေခါင္းေဆာင္တဲ့ ရဟႏၲာေပါင္းတစ္ေထာင္
ၿခံရံလွ်က္ ခရီးဆက္ခဲ့ျပန္ရာ ျပာသုိလျပည့္ေန႔မွာ ရာဇၿဂိဳဟ္ၿမိဳ႕ေတာ္သုိ႔ ေရာက္ပါတယ္။
ရာဇၿဂိဳဟ္ၿမိဳ႕အနီး ထန္းေတာဥယ်ာဥ္ဝယ္
မဂဓတုိင္း၏ျပည့္ရွင္ ဘုရင္ဗိမၺိသာရမင္းႏွင့္ ပရိသတ္အေပါင္း တစ္သိန္းတစ္ေသာင္းတုိ႔ကုိ
ေသာတာပတၱိမဂ္ဖုိလ္အေရာက္ ခ်ီးေျမာက္ေတာ္မူၿပီး ဗိမၺိသာရမင္းတရား လွဴဒါန္းေသာ ေဝဠဳဝန္ဥယ်ာဥ္ကုိ
အလွဴခံေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃ ခုႏွစ္ ျပာသုိလျပည့္ ဘုရားျဖစ္ၿပီးေနာက္ (၈)
လအၾကာမွစ၍ ရာဇၿဂိဳဟ္ၿမိဳ႕ ေဝဠဳဝန္ေက်ာင္းတုိက္မွာ ရဟႏၲာေပါင္း (၁၀၀၀) တုိ႔ႏွင့္ အတူတကြ
သီတင္းသုံးေနထုိင္ေတာ္မူခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။
ရာဇၿဂိဳဟ္ၿမိဳ႕ေတာ္သည္ ေတာေတာင္ေတြ
ထူထပ္လွသည့္ ရေသ့၊ ရဟန္း၊ ပရိဗုိဇ္၊ ေယာဂီတုိ႔ အလြန္ေပ်ာ္ေမြ႕ရာၿမိဳ႕ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶေကာလာဟလ
ျဖစ္ေပၚခဲ့ရာ ဗုဒၶမပြင့္မီ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္းတစ္ေထာင္ေလာက္ကပင္ လူတုိ႔၏ ကုိးကြယ္ခံ၊
ရဟန္းအမည္ခံ ရေသ့ ေယာဂီေပါင္းမ်ားစြာတုိ႔ ေပၚေပါက္ေနခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။
သာမညဖလသုတ္ေတာ္ဝယ္ ဗိမၺိသာရမင္း၏သားေတာ္
အဇာတသတ္သည္ တိတၳိဆရာႀကီးေပါင္း (၆) ေယာက္တုိ႔ထံ သြားေရာက္ခဲ့ေၾကာင္း၊ ရဟန္းဘဝရရွိသည့္
အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားကုိ ေမးျမန္းခဲ့ေၾကာင္း၊ ေမးရာတစ္ျခား ေျဖရာတစ္ျခား ျဖစ္ၾကသည့္အတြက္ေၾကာင့္
သူ႔တုိင္းျပည္တြင္းက သမဏ ျဗဟၼဏေတြကုိ မေက်မနပ္ျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္း၊ သုိ႔ေသာ္ သူ႔စိတ္ကုိေျဖ၍
ထုိကဲ့သုိ႔ေသာ ရေသ့ ရဟန္းတုိ႔ကုိ ခ်မ္းသာစြာ ေနေစခဲ့ေၾကာင္း၊ ခြင့္လႊတ္သည္းခံခဲ့ေၾကာင္း
စသည္ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ တိတၳိဂုိဏ္းဆရာအားလုံးတုိ႔
အမ်ားဆုံး စုေဝးရာေဒသဟာ ၿမိဳ႕ေတာ္ရာဇၿဂိဳဟ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆန္႔က်င္ဘက္ အယူရွိသူတုိ႔ေဒသမွာ
ညီညြတ္သည့္အင္အားကုိ ေဖာ္ျပသည့္ ပထမအႀကိမ္ သမဂၢ
သံဃသႏၷိပါတကုိ က်င္းပခဲ့သည္မွာ အလြန္ပင္ အားရၾကည္ႏူးဘြယ္ ေကာင္းလွပါတယ္။
ျမတ္ဗုဒၶ၏ အဂၢမဟာသာဝကႀကီးမ်ား
ျဖစ္ေတာ္မူၾကသည့္ အရွင္သာရိပုတၱရာ၊ အရွင္ေမာဂၢလာန္၊ အရွင္မဟာကႆပ မေထရ္ျမတ္ႀကီးမ်ားသည္လည္း
ရာဇၿဂိဳဟ္အနီး နာလႏၵၿမိဳ႕နယ္သားမ်ား ျဖစ္ၾကပါတယ္။
ဝါကၽြတ္ခ်ိန္ မိဂဒါဝုန္မွ
သာသနာျပဳခရီး ႂကြခ်ီေတာ္မူခဲ့သည့္ ရဟႏၲာ (၆၀) တုိ႔အနက္ ပၪၥဝဂီၢတြင္ အငယ္ဆုံးျဖစ္သည့္
အရွင္အႆဇိ ရဟႏၲာတစ္ပါးသည္ ရာဇၿဂိဳဟ္ၿမိဳ႕မွာ ေစာစီးစြာ ေရာက္ႏွင့္ေနၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ တိတၳိဆရာ (၆) ေယာက္တုိ႔တြင္
အမရာဝိေကၡပဝါဒျဖင့္ ထင္ရွားေသာ သၪၥယေဗလ႒ပုတၱအမည္ရွိ တိတၳိဆရာ တစ္ေယာက္လည္း တပည့္ပရိဗုိဇ္ေပါင္း
(၂၅၀) တုိ႔ႏွင့္အတူ ရာဇၿဂိဳဟ္မွာ စခန္းခ်ေန-ေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။
အဂၢမဟာသာဝက အေလာင္းလ်ာမ်ား
ျဖစ္ၾကတဲ့ ဥပတိႆႏွင့္ ေကာလိတ (သာရိပုတၱရာႏွင့္ ေမာဂၢလာန္) ႏွစ္ေယာက္တုိ႔သည္ ေတာင္ထိပ္ပြဲ
ၾကည့္ရႈေပ်ာ္ရႊင္ရာမွ သံေဝဂဝင္ကာ ေတာထြက္ခဲ့ၾကရာ သိၪၥည္းဆရာႀကီးထံ လမ္းမွားေရာက္ၾကၿပီး
တပည့္ခံ၍ ပရိဗုိဇ္လုပ္ေနၾကပါတယ္။ ဥပတိႆပရိဗုိဇ္သည္ ရာဇၿဂိဳဟ္တြင္ ဆြမ္းခံဝင္ရာ
သာသနာျပဳဓမၼဒူတ အရွင္အႆဇိကုိ ဆြမ္းခံလမ္းမွာ ေတြ႕ခဲ့ပါတယ္။
ဥပတိႆပရိ္ဗုိဇ္သည္ အႆဇိအရွင္ျမတ္ကုိ
ျမင္ကာမွ်မွာပင္ သမဏစင္စစ္ တကယ္ျဖစ္ေၾကာင္း ေကာင္းစြာသိသျဖင့္ တရားေဟာရန္ ေတာင္းပန္ရာ
အရွင္အႆဇိက -
ေယဓမၼာ
ေဟတုပၸဘဝါ၊
ေတသံ
ေဟတုံ တထာဂေတာ အာဟ။
ေတသၪၥ
ေယာ နိေရာေဓာ၊
ဧဝံဝါဒီ
မဟာသမေဏာ။
ငါ့ရွင္ ….. ခႏၶာငါးပါး ဒုကၡသစၥာတရားတုိ႔သည္ သမုဒယသစၥာ တဏွာေလာဘလွ်င္ အမြန္အစ
အေျခခံအေၾကာင္းရင္း ရွိၾကကုန္၏။ ထုိခႏၶာငါးပါး ဒုကၡသစၥာတရားတုိ႔ကုိလည္းေကာင္း၊ ထုိခႏၶာငါးပါး
ဒုကၡသစၥာတရားတုိ႔၏ အေျခခံအေၾကာင္းရင္း သမုဒယသစၥာ တဏွာေလာဘကုိလည္းေကာင္း၊ ထုိဒုကၡသစၥာႏွင့္သမုဒယ
ဝဋ္သစၥာ ႏွစ္ပါးတုိ႔၏ခ်ဳပ္ရာ နိေရာဓသစၥာႏွင့္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေၾကာင္း အက်င့္ေကာင္း
မဂၢသစၥာ ဤႏွစ္ပါးတုိ႔ကုိလည္းေကာင္း ငါတုိ႔၏ဆရာ ျမတ္ဗုဒၶက ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ ေဟာၾကားေတာ္မူပါ၏။
ငါတုိ႔၏ဆရာ ျမတ္ဗုဒၶသည္ သစၥာေလးပါးကုိ ေဝဘန္ ေဟာၾကားတတ္သည့္ သစၥာဝါဒီ ဝိဘဇၨဝါဒီ ျဖစ္ေတာ္မူ၏ဟု
ေဟာေတာ္မူခဲ့ရာ သာရိပုတၱရာအေလာင္းလ်ာ ဥပတိႆပရိဗုိဇ္သည္ တရားေဒသနာတစ္ဝက္မွ် နာရစဥ္မွာပင္
နည္းေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ ခ်ဲ႕ထြင္သိျမင္ကာ ေသာတာပန္ ျဖစ္ခဲ့ေလသည္။ က်န္ေသာ တရားတစ္ဝက္ကုိ
ေသာတာပန္ျဖစ္ၿပီးမွ ဆက္လက္၍ ၿပီးဆုံးေအာင္ နာၾကားခဲ့ေလသည္။
ဥပတိႆသည္ မိမိနာယူခဲ့ရေသာ
သစၥာေလးပါးတရားကုိ ပရိဗိုဇ္တုိ႔ အာရာမ္သုိ႔ ျပန္ေရာက္ေသာအခါ သူ၏ငယ္သူငယ္ခ်င္း ေကာလိတပရိဗိုဇ္အား
ျပန္လည္ေဟာျပရာ ေကာလိတလည္း ေသာတာပန္ ျဖစ္ခဲ့ေလသည္။ ေသာတာပန္ အရိယာျဖစ္ၿပီးေသာ ဥပတိႆႏွင့္
ေကာလိတ (သာရိပုတၱရာႏွင့္ ေမာဂၢလာန္)တုိ႔သည္ သိဥၥည္းဆရာ၏ တပည့္ ပရိဗုိဇ္ေပါင္း (၂၅၀)
တုိ႔အား ဆက္လက္ေဟာၾကားၾကျပန္ရာ အားလုံးက ျမတ္ဗုဒၶ၏ 'သစၥဝိဘဇၨဝါဒ'ကုိ ေက်နပ္စြာ လက္ခံၾကေလသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ သူတုိ႔အားလုံး ေဝဠဳဝန္မွာရွိေနေသာ ျမတ္ဗုဒၶထံ တပည့္ခံသြားၾကဖုိ႔ သေဘာတူ
ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾကေလသည္။
ဒီေနရာမွာ တပည့္အားလုံးက
သူတုိ႔၏ ဆရာေဟာင္းႀကီး သဥၥယေဗလ႒ပုတၱကုိလည္း ေခၚသြားလုိၾကသျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရားထံ လုိက္ပါဖုိ႔
သြားေျပာၾကပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္ သဥၥည္းဆရာက 'ေလာကမွာ ဆရာႀကီးတစ္ဆူလုပ္ၿပီးကာမွ သူတစ္ပါးတပည့္
မခံႏုိင္ေတာ့ဘူး။ အမွန္တရားႀကိဳက္တဲ့ သူေတာ္ေကာင္းေတြ ေဂါတဗုဒၶထံသြားၾကလွ်င္ အမွားႀကိဳက္တဲ့
လူမုိက္ေတြ ငါ့ဆီလာၾကမွာပါ။ ေလာကမွာ သူေတာ္ေကာင္းေတြက နည္းပါတယ္၊ လူမုိက္ေတြက မ်ားပါတယ္။
မင္းတုိ႔ ႏွစ္ရာ့ငါးဆယ္သြားရင္ တျခားလူ ႏွစ္ေထာင့္ငါးရာ ငါ့ဆီလာမွာပါ' ဟု ျငင္းပယ္၍သာ
က်န္ေနခဲ့ပါတယ္။
မဟာသကၠရာဇ္ (၁၀၃) ခုႏွစ္
တပို႔တြဲလဆန္း (၁) ရက္ေန႔ ညေနခင္းမွာ ဥပတိႆ ေကာလိတ ဦးေဆာင္ေသာ ပရိဗုိဇ္ေပါင္း (၂၅၀)
တုိ႔ ရာဇၿဂိဳဟ္ၿမိဳ႕ ေဝဠဳဝန္မွာ သီတင္းသုံးေနေနေသာ ျမတ္ဗုဒၶထံေတာ္သုိ႔ ေရာက္ရွိ တပည့္ခံၾကပါတယ္။
ျမတ္ဗုဒၶသည္ ထုိပရိဗုိဇ္တုိ႔အား
အႏွစ္သုံးပါးတရားကုိ ေဟာၾကားေတာ္မူပါတယ္။ တရားအဆုံးမွာ ပရိဗိုဇ္ (၂၅၀) တို႔ ရဟႏၲာ ျဖစ္ၾကၿပီး
ျမတ္ဗုဒၶထံ ရဟန္းဘဝ ေတာင္းခံၾကပါတယ္။ အားလုံးကုိ ျမတ္ဗုဒၶက ဧဟိဘိကၡဳနည္းျဖင့္ ရဟန္းျပဳေပးေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
ဤသုိ႔လွ်င္ သာရိပုတၱရာ ေမာဂၢလာန္ႏွင့္တကြ တပည့္ေပါင္း (၂၅၀) တုိ႔သည္ နိယ်ာနိကသာသနာဝယ္
ရဟန္းဘဝကုိ လွလွႀကီးရခဲ့ၾကၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ သာရိပုတၱရာႏွင့္ ေမာဂၢလာန္တုိ႔မွာ ရဟန္းျဖစ္ခဲ့ၾကေသာ္လည္း
ရဟႏၲာကား မျဖစ္ၾကေသးပါ။ အဂၢသာဝကရာထူးႏွင့္ ပါရမီက ႀကီးက်ယ္လွေသာေၾကာင့္ အရွင္ေမာဂၢလာန္က
(၇) ရက္၊ အရွင္သာရိပုတၱရာက (၁၅) ရက္ ဆက္လက္၍ အားထုတ္ေတာ္မူခဲ့ၾကရပါတယ္။
0 Response to "သာမညဖလသုတၱန္တရားေတာ္ (၂)"
Post a Comment