၁၃၆၀-ခု တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔
ျမန္မာရုပ္ျမင္သံၾကားမွ
အသံလႊင့္ေဟာၾကားေတာ္မူအပ္ေသာ
သာမညဖလသုတၱန္တရားေတာ္
တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔သည္ မုိးေႏွာင္းေဆာင္းဦး ရာသီအားျဖင့္ ထူးသလုိ သာသနာအားျဖင့္လည္း ထူးျမတ္ေနပါသည္။
ကုန္းေျမတစ္ခုလုံး ခဝဲပန္းတုိ႔ ဖုံးေနသည့္အတြက္ ေရႊရည္သြန္းသလုိ ျဖစ္သည့္အခါဝယ္ ကုမုျဒာၾကာတုိ႔ျဖင့္
လႊမ္းၿခံဳသည့္ ေရျပင္မ်ားမွာလည္း ေငြရည္ဖ်န္းသည့္အလား ျဖဴေဖြးတင့္တယ္လွပါသည္။ ေရႊပန္းေငြပန္းတုိ႔ျဖင့္
ဆန္းဆန္းၾကယ္ၾကယ္ တင့္တယ္လွသည့္ ကမ႓ာ့ေျမျပင္ကုိ
လမင္းစႏၵာ၏ ေငြဗိမာန္မွသြန္းအပ္သည့္ အေရာင္တုိ႔သည္ ႏုိ႔ဓမ္းအုိးကုိ ေမွာက္သြန္လုိက္သည့္အလား
နက္ရႈိင္းေတာက္ပေသာ ေဘာ္ေရာင္ျခည္တုိ႔ျဖင့္ လႊမ္းဖုံးထားလုိက္ရာ ေရႊခဝဲပန္းႏွင့္ ေငြၾကာပန္းတုိ႔မွာ
ပုိ၍ပင္ လန္းလန္းဆန္းဆန္း ျဖစ္ရပါသည္။
ထုိနည္းတူစြာ မဂဓတုိင္း ရာဇၿဂိဳဟ္ၿမိဳ႕ ဇီဝကသရက္ေတာေက်ာင္းတုိက္မွာ
သီတင္းသုံးေနေတာ္မူေသာ ျမတ္ဗုဒၶတည္းဟူေသာ လမင္းႀကီးမွ လႊတ္ထုတ္လုိက္ေသာ
ေအးျမသည့္ ဓမၼေရာင္ျခည္၏ အထိအေတြ႕ကုိ ရရွိလုိက္ေသာ ဘုရင္အဇာတသတ္မွာလည္း အတုိင္းမရွိ
ၾကည္လင္ေအးခ်မ္း ပီတိလႊမ္း၍ လန္းလန္းဆန္းဆန္း ျဖစ္ခဲ့ရပါသည္။
အေပါင္းအသင္းႏွင့္ ကုိးကြယ္ရာမွားသျဖင့္
ေက်းဇူးရွင္ဖခင္ကုိ သတ္မိခဲ့ၿပီး၊ အပါယ္တံခါးပိတ္ နိဗၺာန္တံခါးပြင့္ အလြန္ျမင့္ျမတ္သည့္
အက်ိဳးေက်းဇူးေတြကုိ လက္လႊတ္ဆုံးရႈံးခဲ့ရေသာေၾကာင့္ ေသာက၊ ပရိေဒဝ၊ ေဒါမနႆ ေနာင္တအပူမီးတုိ႔ျဖင့္
ႏွိပ္စက္ညိွဳးႏြမ္း ပင္ပန္းေနခဲ့ရသည့္ မဂဓျပည့္ရွင္ ဘုရင္အဇာတသတ္မင္းႀကီးသည္ မုိက္မွားမႈတုိ႔အက်ိဳး
ကုကၠဳစၥ ေဒါမနႆတုိ႔ကုိ ျပင္းစြာခံစားေနရစဥ္ နန္းေတာ္၊ တုိင္းျပည္၊ သာသနာ၏ က်န္းမာေရးကုိ
အထူးတာဝန္ယူေနရေသာ သမားေတာ္ႀကီး ဆရာႀကီး ဇီဝက၏ စီမံခ်က္ျဖင့္ ျမတ္ဗုဒၶထံေမွာက္ ေရာက္ခဲ့ရ၍သာ
ေသာကမီးေတာက္ ၿငိမ္းေပ်ာက္ခဲ့ရပါသည္။
မင္းႀကီးသည္ သူ၏ေသာကမီးကုိ ေအးၿငိမ္းေစဖုိ႔
နည္းေကာင္းေပး ေဟာျပႏုိင္မည္လားဟု ေတြးကာ တိတၳိဆရာႀကီး (၆) ေယာက္တုိ႔ထံ ေရာက္ခဲ့ပါေသးသည္။
အနီးေန အမတ္ႀကီးမ်ားက မိမိတုိ႔ကုိးကြယ္ရာ ဆရာအသီးသီးတုိ႔ထံ ပုိ႔လုိက္ၾကျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။
လူတစ္ေယာက္၏ ဘဝအျမင္၊ ဘဝလမ္းေၾကာင္း ေျဖာင့္မွန္ေရးအတြက္ လူႏွင့္ ပတ္ဝန္းက်င္ဆက္ဆံေရးသည္
အလြန္ပင္ အေရးႀကီးလွေပသည္။ အဇာတသတ္မင္းႀကီးမွာ ပတ္ဝန္းက်င္ႏွင့္ အေပါင္းအသင္းေၾကာင့္ပင္
ေမ့ေပ်ာက္မရႏုိင္သည့္ ျပစ္မႈႀကီးကုိ လြန္က်ဴးမိခဲ့ၿပီး ႀကီးမားေသာ ဆုံးရႈံးမႈႀကီးမ်ား၊
စူးရွစြာ ခံစားရေသာ ေဝဒနာမ်ား ျဖစ္ခဲ့ရပါသည္။ ထုိဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္တုိ႔ကုိ ကုသေပးမည့္ သမားကုိ
ရွာပါသည္။ ေသေဆးေကၽြးမည့္သူမ်ားအလား တိတၳိဆရာႀကီးမ်ားကုိသာ ေတြ႕ခဲ့ရပါသည္။ သူဆုံးရႈံးခဲ့ရသည့္
အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားကုိ ျပန္လည္ရရွိလုိသျဖင့္ ထိုဆရာတုိ႔ကုိ ေမးပါသည္။ "သရက္ပင္
ဘယ္မွာလဲ" ဆုိကာမွ "ဒီမွာ ပႏၷဲပင္" ဟု ေမးသည္ကုိ မေျဖႏုိင္၊ ေတာင္းသည္ကုိ
မေပးႏုိင္သည့္ သူမ်ားကုိသာ ေတြ႕ခဲ့ရပါသည္။ ေလာကီလူသားေတြမွာ အ႒ာရသ သိပၸပညာ တတ္အပ္ရာတုိ႔ကုိ
သင္ၾကားတတ္ေျမာက္လွ်င္ ရာထူးအာဏာ စီးပြားဥစၥာတုိ႔ကုိ လက္ေတြ႕က်က် ရရွိခံစားၾကရပါသည္။
ရေသ့ရဟန္းျပဳ၍
က်င့္ႀကံၾက၊
အားထုတ္ၾကရာမွာ လက္ေတြ႕အားျဖင့္ ဘာအက်ိဳးေက်းဇူးမ်ား ရရွိခံစားရပါသလဲဆုိတဲ့ မင္းႀကီး၏
အေမးကုိ ေျဖရာ၌-
၁။ ပူရာဏကႆပတိတၳိဆရာႀကီးက = လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ ျပဳခ်င္ရာျပဳ၊
ျပဳရာမေရာက္ ကံမေျမာက္သည့္ "အကိရိယဝါဒ"
ကုိ ေဟာျပခဲ့ပါသည္။
၂။ မကၡလိေဂါသာလတိတၳိဆရာႀကီးကေတာ့ = ေကာင္းက်ိဳး မေကာင္းက်ိဳး၊
ဒုကၡ သုခအမ်ိဳးမ်ိဳးတုိ႔ ေဟတုပစၥယကင္းမဲ့သည့္ အေၾကာင္းမဲ့ဝါဒ 'အေဟတုကဒိ႒ိ' ကုိ ေဟာလုိက္ျပန္ပါသည္။
၃။ အဇိတေကသကမၺလတိတၳိဆရာႀကီးကေတာ့ = ေကာင္းမႈ မေကာင္းမႈ၊
ကုသုိလ္ အကုသုိလ္တုိ႔၏ ေကာင္းက်ိဳး ဆုိးက်ိဳး၊ သုခဝိပါက္ ဒုကၡဝိပါက္တုိ႔ မရွိ၊မျဖစ္သည့္
'ဥေစၧဒဒိ႒ိ နတၳိကဝါဒ' ကုိ ေဟာၾကားခဲ့ပါသည္။
၄။ ပကုဓကစၥာယနတိတၳိဆရာႀကီးကေတာ့ = 'နာမ္မဲ့ ရုပ္ၾကမ္း' ဝါဒႀကီးကုိ ေဟာခဲ့ျပန္ပါသည္။
၅။ နိဂဏၭနာဋပုတၱေခၚ ဂ်ိမ္းဆရာႀကီးကေတာ့
= 'စာတုယာမသံဝရ' ေလးပါးသီလကုိ ေဟာပါသည္။
၆။ သၪၥယေဗလ႒ပုတၱေခၚ သိၪၥည္းဆရာႀကီးကေတာ့
= အတၱႏွင့္ သႆတဝါဒ အေျခခံရွိေသာ္လည္း အသိဉာဏ္နည္းသူ ျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ ဘာေမးေမး အမွားေျဖမိမွာ
ေၾကာက္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ ေရွာင္ေျပး ျငင္းဆုိ၍သာ ေနေလရာ ဝါဒအယူတစ္ခုမွ မရခဲ့ေပ။ ေရမ်ားသည့္အုိင္မွာ
ငါးရွင္ကုိ ဖမ္းမရသလို သူ႔ဝါဒကုိလည္း ဖမ္းယူမရဘဲ ရွိခဲ့ေလသည္။ အဇာတသတ္မင္းႀကီးက -
"ျမတ္စြာဘုရား- တပည့္ေတာ္တုိ႔ မင္းညီမင္းသားမ်ားမွာ မင္းတုိ႔တတ္အပ္သည့္
အ႒ာရသအတတ္တုိ႔ကုိ သင္ၾကားတတ္ေျမာက္ခဲ့လွ်င္ ေလာကီအက်ိဳးစီးပြားမ်ားစြာ ျဖစ္ထြန္းခံစားၾကရပါသည္။
အရွင္တုိ႔ ရေသ့ ရဟန္း ျပဳၾကရာ၌ မည္သည့္အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားကုိ မ်က္ေမွာက္ထင္ထင္ ရရွိခံစားႏုိင္ပါသနည္းဟု
တပည့္ေတာ္ ထုိဆသတၳာရတုိ႔ကုိ ေမးတဲ့အခါ ေမးသည္ကုိ မေျဖၾကားႏုိင္ၾကဘဲ သူတုိ႔အယူဝါဒေတြကုိသာ
ေဟာျပခဲ့ၾကပါသည္ဘုရား။ ျမတ္ဗုဒၶ၏ သာသနာမွာ ရဟန္းျပဳၾကရာမွာလည္း "သႏၵိ႒ိက သာမညဖလ"
ကုိယ္ေတြ႕မ်က္ေမွာက္ ကုိယ္တုိင္ရ ကုိယ္တုိင္ေရာက္သည့္ ခ်မ္းသာ ဘာမ်ားျဖစ္သလဲဘုရား"
အဲဒီလုိ ေမးေလွ်ာက္ပါသည္။ ထုိအခါ ျမတ္စြာဘုရားက ေျဖၾကားေတာ္မူသည္မွာ - "ဒကာေတာ္မင္းႀကီး-
သင္၏ နန္းေတာ္မွ မင္းမႈထမ္းတစ္ေယာက္ ငါဘုရားသာသာနာ၌ ဝင္၍ ရဟန္းျပဳခဲ့လွ်င္ ထုိရဟန္းအေပၚ
သင္မင္းႀကီး မည္သုိ႔သေဘာထားမည္နည္း" "ျမတ္စြာဘုရား မင္းမႈထမ္းပင္ ျဖစ္လင့္ကစား
ထုိပုဂၢိဳလ္သည္ အဓိသီလသိကၡာကုိ ျဖည့္က်င့္ေနသူ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ငါးပါးသီလမွ်ရွိေသာ တပည့္ေတာ္သည္
ရွင္ဘုရင္ပင္ ျဖစ္ေစကာမူ ထုိရဟန္းအား အရုိအေသျပဳျခင္း ရွိခုိးျခင္း ခရီးႀကိဳဆုိျခင္း
အိပ္ရာေနရာေပးျခင္း စားဘြယ္ေသာက္ဘြယ္ေပးျခင္းျဖင့္ တပည့္ေတာ္က ျပဳစုရပါသည္ဘုရားဟု ေလွ်ာက္သည္။
ဤသုိ႔ျဖစ္လွ်င္ ထုိရဟန္း၏ အရုိအေသခံယူရျခင္း ပစၥည္းေလးပါးခံယူရျခင္းသည္ပင္ ရဟန္းဘဝ
မ်က္ေမွာက္ရေသာ အနည္းဆုံးေသာ အက်ိဳးေက်းဇူး သာမညဖလ ျဖစ္ေပသည္ ဒကာေတာ္မင္းႀကီး"
ထုိထက္ပုိလြန္ေသာ သာမညဖလ
ရဟန္းျပဳျခင္းအက်ိဳးကုိ မိန္႔ၾကားေတာ္မူပါဦးဘုရားဟု ေလွ်ာက္ထားျပန္ရာ ျမတ္စြာဘုရားက
အမ်ိဳးေကာင္းသားတစ္ေယာက္သည္ ဇနီးမယား သမီးသား ေဆြမ်ိဳးဉာတိ စီးပြားဥစၥာတုိ႔ကုိ စြန္႔လႊတ္၍
ရဟန္းျပဳ၏။ ထုိရဟန္းသည္ ပါတိေမာကၡသံဝရသီလကုိ ေစာင့္သုံး၏၊ ဣၿႏၵိယသံဝရသီလကုိ က်င့္သုံး၏၊
အာဇီဝပါရိသုဒၶိသီလကုိ က်င့္သုံး၏၊ ပစၥယသႏၷိႆိတသီလကုိ က်င့္သုံး၏၊ အဓိသီလသိကၡာကုိ က်င့္သုံး၏၊
စူဠသီလ မဇၩိမသီလ မဟာသီလတုိ႔ကုိ က်င့္သုံး၏။ လူ႔ေဘာင္၌မရႏုိင္ေသာ ထုိအဓိသီလသိကၡာကုိ
ရဟန္းဘဝ၌ က်င့္သုံးခြင့္ရျခင္းသည္ပင္ သႏၵိ႒ိက သာမညဖလ-ရဟန္းဘဝမ်က္ေမွာက္ရေသာ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာမ်ားပင္
ျဖစ္ေပသည္ဟု ေျဖၾကားေတာ္မူ၏။
ဒကာေတာ္မင္းႀကီး ထုိ႔ထက္ပုိေသာ
ႏွစ္သက္ဘြယ္ေကာင္းေသာ အက်ိဳးေက်းဇူးကေတာ့ အဓိသီလ၏အစြမ္းေၾကာင့္ မိမိ၏ အတြင္းသႏၲာန္၌
ပီတိပါေမာဇၨျဖစ္ရျခင္းႏွင့္ အနဝဇၨသုခကုိ ရရွိျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ အျပစ္ကင္းသည့္ ကုိယ္ႏႈတ္သန္႔ရွင္းသည့္
အက်ိဳးေက်းဇူး၊ မိမိကုိယ္မိမိ ဝမ္းေျမာက္ရႊင္လန္းစြာ ေက်နပ္ႏွစ္သက္ရျခင္းဟူေသာ အက်ိဳးေက်းဇူးမွာ
မင္းစည္းစိမ္ထက္ပင္ သာလြန္ေသာ အက်ိဳးေက်းဇူး ျဖစ္ေပသည္ဟု ျမတ္စြာဘုရားက ေျဖၾကားေတာ္မူပါသည္။
ထုိ႔ျပင္ ဣေျႏၵကုိေစာင့္ထိန္းျခင္း၊
ကုိယ္ႏႈတ္အမူအရာတုိ႔၌ သတိသမၸဇဥ္ ဉာဏ္ႏွင့္သတိယွဥ္ ေစာင့္ေရွာက္ျခင္း၊ သေႏၲာသတရားေလးပါး
လက္ကုိင္ထားသျဖင့္ ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္ျခင္းစသည္ျဖင့္ စိတ္၏ ၾကည္လင္ေအးျမခ်မ္းသာေသာ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ
အျပစ္ကင္းေသာ ကိေလသာ မႏွိပ္စက္ေသာ အနဝဇၨစိတၱသုခ အက်ိဳးကုိ ရရွိခံစားႏုိင္သည္။
ထုိ႔ျပင္ ဈာန္သမာဓိျဖင့္ နီဝရဏတရား (၅) ပါးတုိ႔ကုိ
ပယ္ရွားလုိက္ေသာအခါ ဝိေဝကဇသုခ၊ သမာဓိဇသုခ၊ ပီတိသုခ၊ နိပၸီတိကသုခ၊ ဥေပကၡာႏွင့္ သတိေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ
စတုတၳဈာနိကပါရိသုဒၶိကသုခတုိ႔သည္လည္း ရဟန္းဘဝ မ်က္ေမွာက္ရအပ္ေသာ သာမညဖလမ်ားပင္ျဖစ္ေၾကာင္း
ျမတ္ဗုဒၶက မင္းႀကီးအား ေဟာျပပါသည္။
တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ည၏ လျပည့္ဝန္းသည္
အေရွ႕ဆီက ဂိဇၩကုဋ္ေတာင္ကုိ ေက်ာ္တက္လာခဲ့ၿပီး၊ ဆရာဇီဝက၏ သရက္ေတာ ေက်ာင္းတုိက္ႀကီးသည္
သရက္ပင္ပ်ိဳတုိ႔ လႊမ္းအုပ္ထားေသာ္လည္း ေဘာ္ရည္တေသြး ျဖဴေဖြးေသာ လေရာင္ျဖင့္ အစိမ္းရင့္ေပၚဝယ္
ေဘာ္ျဖဴေရာင္ လႊမ္းထားသျဖင့္ အစြမ္းကုန္ လွပတင့္တယ္ ေအးခ်မ္းဘြယ္ ျဖစ္ေနပါသည္။ မင္းႀကီး၏
ကိုယ္ရံေတာ္တပ္က ထြန္းညွိထားသည့္ မီးရွဴးတုိင္မ်ားကလည္း ေငြေရာင္အၾကားမွ လြင့္ကာလြင့္ကာ
လူးလြန္႔လာသည့္ ေရႊေရာင္ျခည္မ်ားပမာ ဓမၼရာဇာ တရားဘုရင္ ဘုရားရွင္ကုိ တအားဝိုင္း၍ ဖူးေမွ်ာ္ေနၾကပါသည္။
ေတာင္ငါးလုံးကာခုိ ၿမိဳ႕ေတာ္ရာဇၿဂိဳဟ္ကုိ
လရိပ္ကသာမက ဓမၼရိပ္ကလည္း လႊမ္းၿခံဳေအးျမေစပါသည္။ ၾကတၱိကာနကၡတ္ မြန္းတည့္သည့္ ညကာလ ကာမေဘာဂီ
တစ္သုိက္ကေတာ့ နကၡတ္ပြဲမွာ ဆီမီးေရာင္ရွိန္ တထိန္ထိန္ျဖင့္ ေပ်ာ္ျမဴးေနႀကေလၿပီ။ အဇာတသတ္မင္းႀကီးသည္လည္း
မီးသတ္သမားေတြ ေရပက္အားေကာင္းတဲ့အတြက္ တဟုန္းဟုန္း ေလာင္ေသာ ၿမိဳ႕မီးႀကီးတစ္ခု မီးညြန္႔က်ိဳးစ
ျပဳလာေနသကဲ့သုိ႔ပါပဲ၊ ႏွလုံးသားက ေသာကမီးသည္ ေျဖးေျဖးခ်င္း ၿငိမ္းစျပဳလာေနပါၿပီ။
ျမတ္စြာဘုရားကုိယ္ေတာ္ျမတ္က
မင္းႀကီးအား သႏၵိ႒ိက သာမညဖလကုိ ဆက္လက္၍ ေဟာေတာ္မူပါသည္။ သမာဓိဈာန္ကုိ အေျခခံ၍ ဝိပႆနာဉာဏ္မ်ားဆီသုိ႔
တက္လွမ္းသည့္နည္းကုိ ညႊန္ျပပါသည္။ ခႏၶာ၏ အနိစၥသေဘာကုိမ်ား ရွင္းရွင္းျမင္လွ်င္ လက္ဝယ္တင္ထားေသာ
ပတၱျမားကဲ့သုိ႔ ဒိ႒ိ ဝိစိကိစၧာကင္းသည့္ စိတ္အစဥ္သည္ မေနာမယ၊ ဣဒိၶဝိဓ၊ ဒိဗၺေသာတ၊ ဒိဗၺစကၡဳ၊
ပုေဗၺနိဝါသ၊ ေစေတာပရိယ ဟူေသာ ေလာကီအက်ိဳး ဣဒၶိ အမ်ိဳးမ်ိဳးတုိ႔ကုိ ျဖစ္ေစခဲ့ေလၿပီ။
ဤ ဣဒၶိအဆင့္ဆင့္သည္ ေရွးကျပဆုိခဲ့ၿပီးတဲ့ သာမညဖလတုိ႔ထက္ ထူးကဲလြန္ျမတ္ေသာ အက်ိဳးေက်းဇူးပင္
ျဖစ္ပါသည္။ အ႒ာရသအတတ္ (၁၈) ရပ္ကုိ တတ္ေသာေၾကာင့္ ရရွိေသာ အက်ိဳးေက်းဇူးတုိ႔ထက္ အလြန္လွ်င္
လြန္ကဲေနသည္မွာ ဆုိဘြယ္ရာမရွိ ျဖစ္ပါသည္။
နာမ္ရုပ္ကုိထြင္းေဖာက္ ဣဒိၶအဆင့္ဆင့္သုိ႔
တက္ေရာက္ခဲ့ေသာ ဒိ႒ိစင္ ယုံမွားမရွိ ပကတိၾကည္လင္သည့္ ဝိပႆနာဉာဏ္သည္ ဒုကၡ၊ သမုဒယ၊ နိေရာဓႏွင့္
မဂၢတစ္ျဖာ ေလးသစၥာကုိ ပုိင္းျခားသိရွိ အထြတ္အထိပ္သုိ႔ ေရာက္ခဲ့ပါၿပီ။ ဒုကၡကုိသိ၊ သမုဒယကုိပယ္၊
နိေရာဓသုိ႔ေရာက္၊ မဂၢကုိေလွ်ာက္၊ ထုတ္ခ်င္းေပါက္ေရာက္ခဲ့သည္ကား အာသဝကၡယအဘိညာဏ္ ျဖစ္ပါသည္။
ခႏၶာသည္ ဒုကၡဟု ယထာဘူတအတုိင္း
သိ၏။ တဏွာသည္ သမုဒယဟူ၍လည္းေကာင္း၊ နိဗၺာန္သည္္ နိေရာဓဟူ၍လည္းေကာင္း၊ မဂၢသည္ နိေရာဓဂါမိနီပဋိပဒါဟူ၍လည္းေကာင္း
ယထာဘူတနည္းအရ သိ၏။ ဤသည္ကား- အာသဝ၊ ဤသည္ကား- အာသဝသမုဒယ၊ ဤသည္ကား-အာသဝနိေရာဓ၊ ဤသည္ကား-
အာသဝနိေရာဓဂါမိနီပဋိပဒါဟု သိပါ၏။ ဤကဲ့သုိ႔ သိေသာ ပုဂၢိဳလ္၏ စိတ္သည္ ဒိ႒ိ၊ တဏွာ၊ အဝိဇၨာဟူေသာ
အာသဝဥပါဒါန္တုိ႔မွ ကင္းကင္းႀကီးလြတ္ခဲ့ေလၿပီ။
ထိုပုဂၢိဳလ္သည္ ဇာတိ၊ မရဏ၊ ဒုကၡဇာတ္ကုိ အဆုံးသတ္ခဲ့ေလၿပီ။ သာသနျဗဟၼစရိယကုိ
က်င့္သုံးျခင္းကိစၥ ၿပီးခဲ့ေလၿပီ။ ဘဝဇာတ္သိမ္းၿပီျဖစ္၍ ျပဳဘြယ္ကိစၥအားလုံး ၿပီးဆုံးခဲ့ပါၿပီ။
ေနာက္တစ္ဖန္ ဘဝျဖစ္ျခင္းလည္း မရွိေတာ့ၿပီ။ ေနာက္ထပ္ျပဳဘြယ္ကိစၥလည္း မရွိေတာ့ၿပီ။ ထုိသူသည္
ေႂကြးၿမီကင္းလြတ္ၿပီးေသာ သူကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း၊ အနာေရာဂါေပ်ာက္ၿငိမ္းၿပီးေသာ သူကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း၊
အက်ဥ္းေထာင္မွ လြတ္ေျမာက္ခဲ့ေသာ သူကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း၊ ေက်းကၽြန္အျဖစ္မွ လြတ္ေသာသူကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း၊
သစ္က်ား သားရဲထူေသာ ကႏၲာရခရီးၾကမ္းကုိ ေက်ာ္ျဖတ္လြန္ေျမာက္ၿပီးေသာ သူကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း
အလြန္လွ်င္ ႏွစ္သက္ရႊင္လန္း ဝမ္းေျမာက္ျခင္း အတိသုခကုိ ရရွိပါၿပီ။ အတုိင္းအတာမရွိ ပကတိၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့
ဒီခ်မ္းသာျခင္းေတြဟာ သႏၵိ႒ိက သာမညဖလ ျဖစ္ပါသည္။
ၾကည္လင္ေသာ မ်က္စိအျမင္ရွိေသာ
သူတစ္ေယာက္သည္ ၾကည္လင္ၿငိမ္သက္ေသာ ေရျပင္၏ ေအာက္၌ ေက်ာက္ခဲ အုိးျခမ္းကြဲစသည္တုိ႔ ရပ္ေနၾကသည္ကုိလည္း
ျမင္၊ ငါး လိပ္ မကရ္းတုိ႔ သြားေနၾကသည္ကိုလည္း ျမင္သည္မွာ ပီျပင္ၾကည္လင္လွေလဘိသကဲ့သုိ႔
ဆုိခဲ့ၿပီးေသာအတုိင္း သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာတုိ႔ႏွင့္ ျပည့္စုံေသာသူသည္ ဒုစရုိက္ (၁၀) ပါး၊
ကိေလသာ (၁၀) ပါး၊ နီဝရဏ (၅) ပါး၊ အႏုသယ (၇)ပါးတုိ႔မွ လုံးလုံးႀကီးကင္း သန္႔ရွင္းခဲ့ၿပီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္
ပရမတၳတရား၊ သစၥာတရား၊ သႏၲိတရားတုိ႔ကုိ ယထာဘူတ ရွင္းလင္းပီျပင္ ၾကည္လင္စြာျမင္ရ၊ သိရ၊
လက္ဆုပ္လက္ကုိင္ရရွိျခင္းသည္ နိယ်ာနိက ဓမၼဝိနယသာသနာမွာ ဝင္ေရာက္ၾကေသာ အမ်ိဳးေကာင္းသား
အမ်ိဳးေကာင္းသမီး မည္သူမဆုိ မ်က္ေမွာက္ထင္ထင္ ရရွိေသာ သႏၵိ႒ိက သာမညဖလပင္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း၊
ဥပါဒါန္ (၄) ပါး၊ အာသေဝါ (၄) ပါးမွ လြတ္ေျမာက္သည့္ ဝိမုတၱိသုခသည္ အထြတ္အထိပ္ သာမညဖလပင္
ျဖစ္ပါေၾကာင္း ေကာင္းျမတ္ေသာကရုဏာျဖင့္ အဂၤႏွင့္မဂဓတုိင္းတုိ႔၏ မင္းျမတ္ အဇာတသတ္ဘုရင္အား
ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသတည္း။
ထုိအခါ တုိင္းႀကီးႏွစ္ခုတုိ႔၏
မင္းျမတ္ အဇာတသတ္သည္ ေဝဠဳဝန္ေက်ာင္းဒကာ ေသာတာပန္အရိယာ သူ၏ဖခင္ ဘုရင္ဗိမၺိသာရအား သတ္ခဲ့မိသည့္
အျပစ္အတြက္ ျမတ္စြာဘုရားကုိ ေတာင္းပန္ဝန္ခ် ကန္ေတာ့ပါသည္။ မိတ္ေဆြယုတ္သည္ သူ၏ အေပါင္းအသင္းကုိ
ဒုကၡ၊ ေဒါမနႆႏွင့္ အက်ိဳးယုတ္မႈမ်ားစြာကုိ ျဖစ္ေစခဲ့ၿပီး ေစာင့္ေရွာက္ကယ္တင္မႈ မျပဳႏုိင္ခဲ့ေပ။
လက္တကမ္းမွာ ေရာက္ေနခဲ့ေသာ ေသာတာပတၱိမဂ္၊ ဖုိလ္ အက်ိဳးေက်းဇူးကား ဆုံးခဲ့ပါၿပီ။
အဘသတ္မႈသာ မျပဳမိခဲ့ေသာ္
ဘုရင္အဇာတသတ္သည္ သာမညဖလသုတ္ေတာ္ကုိ နာၾကားၿပီးသည့္အဆုံးမွာ ေသာတာပန္အရိယာျဖစ္မည္မွာ
ဧကန္ပင္။ ယခုလည္း သာမညဖလသုတ္ေတာ္၏ ေက်းဇူး၊ သူ၏ ရတနာသုံးပါးအေပၚ မမွိတ္မသုံ ယုံၾကည္ေသာ
အေဝစၥပသာဒ၏ ေက်းဇူးတုိ႔ေၾကာင့္ အဝီစိငရဲေဘးမွ လြတ္ခဲ့ၿပီး၊ ေလာဟကုမ႓ီငရဲမွာသာ အႏွစ္ေျခာက္ေသာင္းခံစားၿပီး
လြတ္ေျမာက္ေသာအခါ ဝိဇိတာဝီအမည္ျဖင့္ ပေစၥကဗုဒၶါတစ္ဆူ ျဖစ္ေတာ္မူလိမ့္မည္ ျဖစ္ပါသည္။
ပုထုဇဥ္တုိ႔တြင္ သဒၶါျဖင့္ သာသနာကုိၾကည္ညုိရာ၌ အဇာတသတ္မင္းျမတ္သည္ အသာဆုံး အလြန္ကဲဆုံးျဖစ္ပါသည္။
မုိး,ေလးလျပည့္၊ လ,လည္းျပည့္သည့္
လျပည့္ေခၚထုံး တန္ေဆာင္မုန္း၏ ၾကည္လင္ဝင္းပ လျပည့္ညကား ၾကာျဖဴလည္းပြင့္ ေရႊခဝဲလည္းပြင့္သည္မုိ႔
စန္းပြင့္သီတဂူ နိဗၺဴတိဓာတ္ တရားျမတ္ကုိ ၾကားလတ္ေသာ္လွ်င္ ဘုရင္ဥကၠ႒္ ဇာတသတ္၏ ၾကပ္ၾကပ္ေလာင္ညီး
ေသာကမီးမွာ ၿငိမ္းႀကီးၿငိမ္းကာ ၿငိမ္းခ်မ္းသာသည္ ကိန္းခဏ္းအလာ ရာဇဝင္ကစ သာသနာဝင္အလွျပ
ဓမၼာဝင္က်န သာမညဖလ ေဒသနာကုိ ေဟာၾကားေတာ္မူသည့္ အခါေတာ္ေန႔တည္း။
သီတဂူစန္းလပမာ ခ်မ္းျမသာယာ ရွိၾကပါေစ
တပုိ႔တြဲလျပည့္
ဩဝါဒပါတိေမာက္ အခါေတာ္ေန႔
တရားခ်စ္ခင္ သူေတာ္စင္အေပါင္းတုိ႔ လြန္ေလၿပီးေသာ
ႏွစ္ေပါင္း (၂၅၈၅) ခုႏွစ္ရဲ့ တပုိ႔တြဲလျပည့္ေန႔တုန္းက ရဟႏၲာေပါင္း (၁၂၅၀) တုိ႔ ပါဝင္တက္ေရာက္ေတာ္မူၾကတဲ့
သံဃာ့အစည္းအေဝးႀကီးကုိ မဂဓတုိင္း ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕ ေဝဠဳဝန္ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးမွာ က်င္းပခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီ တပုိ႔တြဲလျပည့္ေန႔က ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ဗုဒၶအျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ၿပီးေနာက္ ကုိးလတင္းတင္း
ျပည့္ေျမာက္သည့္ေန႔ ျဖစ္ပါတယ္။
