--

ေဆးခန္းပိတ္ျပီး အိမ္ျပန္ဖို႕ စီစဥ္ေနတုန္း ည
၉နာရီေလာက္မွာ ကၽြန္ေတာ႔္ ေဆးခန္းတံခါးကို ကေသာကေျမာ ေခါက္သံ
ၾကားလိုက္ရပါတယ္.. ေဆးခန္းတံခါး လာေခါက္သံေတြထဲမွာ အခုေလာက္္ အေရးတၾကီး
ကသုတ္ကရက္ ႏိုင္တဲ႕ တံခါးေခါက္သံမ်ိဳး ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခါမွ
မၾကားခဲ႕ဖူးပါဘူး..

“ ၀င္ခဲ႕ပါ.. ၀င္ခဲ႕ပါ.. ” ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မရွည္စြာ တုံ႕ျပန္လိုက္မိပါတယ္.. အခန္းတံခါး ဆြဲဖြင္႔သံၾကားလိုက္ျပီး တံခါး၀မွာ
ေပၚလာတာက အသက္ ၉ႏွစ္ထက္ ဘယ္လိုမွ ၾကီးမဲ႕ပံု မရတဲ႕ ေကာင္မေလး.. ၾကည္႕ရတာ
ထိတ္ထိတ္လန္႕လန္႕ တုန္တုန္ရီရီနဲ႕.. မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး
ျဖဴေဖြးေဖ်ာ႕ေတာ႕လို႕.. မ်က္လံုးေလးေတြကလဲ ရီေ၀ညွိဳးငယ္စြာနဲ႕..

“ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဆရာရယ္.. သမီး အေမ အသည္းအသန္ ဖ်ားေနလို႕ပါ.. သူဟာ ေသလုေမ်ာပါး ျဖစ္ေနပါတယ္.. အေမ႕ကို ကယ္ပါဦး ဆရာရယ္.. အိမ္ကို လိုက္ျပီး
အေမ႕ကို ကုေပးပါေနာ္…”

“ ဆရာက ဘယ္အိမ္ကိုမွ လိုက္မကုပါဘူး.. သမီးအေမကိုသာ ဒီေဆးခန္းကို ေခၚလာခဲ႕ပါကြယ္.. ”

“ဆရာရယ္ အေမက ဘယ္လိုမွ မထႏိုင္လို႕ပါ.. ဆရာသာ လိုက္မၾကည္႕ဘူးဆိုရင္ သမီးအေမ ေသရပါေတာ႕မယ္.. သမီးကို သနားသျဖင္႕လိုက္ၾကည္႕ေပးပါ ဆရာရယ္.. သမီး
ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္.. ”

ကေလးမေလးရဲ႕ မ်က္၀န္းထဲမွာ မ်က္ရည္ဥေလးမ်ား တစ္လိမ္႕လိမ္႕ က်ဆင္းလာရင္း ႏႈတ္မွလည္း အဆက္မျပတ္
တိုးလွ်ိဳးေတာင္းပန္သံေလးက သနားစဖြယ္.. ကၽြန္ေတာ္႕ ႏွလံုးသားထဲက ၾကင္နာ
သနားစိတ္ေတြ ယိုဖိတ္လာတာနဲ႕ ကေလးမေလးရဲ႕ အိမ္ကို လိုက္သြားၾကည္႕ဖို႕
ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္..

ေဆးအိတ္ကို ေကာက္ကိုင္လိုက္ရင္း ကေလးမေလးကို ေရွ႕ကေန လမ္းျပဖို႕ေျပာလိုက္ေတာ႕ ၀မ္းသာစိတ္နဲ႕ လက္ခနဲျဖစ္သြားတဲ႕ သူမရဲ႕
မ်က္လံုးေလးေတြက ခ်စ္စရာ… ကေလးမေလးက ဦးေဆာင္ျပီး သူမအိမ္ရွိရာ လမ္းအတိုင္း
ေလွ်ာက္လာၾကပါတယ္.. ၁၀ မိနစ္ခန္႕ ေလွ်ာက္လာျပီးေနာက္ အိမ္ကေလး တစ္လံုးေရွ႕
အေရာက္မွာ အိမ္တံခါးကို ဆြဲဖြင္႕လိုက္ျပီး ကၽြန္ေတာ႕ကို အရင္၀င္ေစပါတယ္..
ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ထဲကို ေရာက္သြားခ်ိန္မွာ အိပ္ရာ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းေလးထက္မွာ
လွဲေလ်ာင္းေနတဲ႕ လူနာကို ေတြ႔လိုက္ ရပါတယ္.. ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေနမေကာင္း
ျဖစ္ေနပံုပါ.. တစ္ကိုယ္လံုးလဲ ျခစ္ျခစ္ေတာက္ ပူက်စ္ေနပါတယ္.. လူနာဟာ
သူ႕လက္ကိုေတာင္ အေပၚေျမွာက္ႏိုင္တဲ႕ အင္အားမရွိေတာ႕ပါဘူး.. ဒါေပမဲ႕ လူနာရဲ႕
မ်က္လံုးေတြက ဆရာ၀န္ ရဲ႕ အကူအညီကို အသည္းအသန္ လိုအပ္ေနေၾကာင္းကို
ေဖာ္ျပေနတယ္.. သူမကို ကယ္တင္ဖို႕ ေတာင္းပန္ေနတဲ႕ အရိပ္အေယာင္ ေတြကိုလဲ
အတိုင္းသား ျမင္ေနရပါတယ္..

ကၽြန္ေတာ္ လူနာအမ်ိဳးသမီးကို လိုအပ္တဲ႕ ေဆးကုသမႈကို ေပးဖို႕ အျမန္ဆံုး ေဆာင္ရြက္ ပါေတာ႕တယ္.. ထူးဆန္းတာက ခုနက ကၽြန္ေတာ္႕ကို
ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္နဲ႕ လာေခၚတဲ႕ ကေလးေလးကို လံုး၀ ထပ္မေတြ႔ရေတာ႕ပါဘူး…
တစ္အိမ္လံုးမွာလည္း အျခားအိမ္သား တစ္ေယာက္တစ္ေလကိုမွ ကၽြန္ေတာ္
မေတြ႔မိပါဘူး.. တကယ္လို႕ ဒီညသာ ကၽြန္ေတာ္ ေရာက္မလာဘူးဆိုရင္
လူနာအမ်ိဳးသမီးဟာ အသက္ ဆံုးရံႈးေကာင္း ဆံုးရံႈးသြားႏိုင္ပါတယ္.. သူ႕အဖ်ားက
အေတာ္ကို စိုးရိမ္ရတဲ႕ အေျခအေနမ်ိဳးပါ.. အဖ်ားက်ေအာင္ တစ္ညလံုးနီးပါး
ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳးစားပမ္းစား ကုသလိုက္ရပါတယ္.. မနက္မိုးလင္းခါနီးမွ လူနာဟာ
စိတ္ခ်ရတဲ႕ အေနအထားကို ေရာက္လာပါတယ္.. ကၽြန္ေတာ္က လူနာအမ်ိဳးသမီးကို
အိမ္ျပန္ေတာ႕မဲ႕အေၾကာင္းနဲ႕ ညေနပိုင္းေလာက္မွ တစ္ေခါက္
ျပန္လာၾကည္႕မဲ႕အေၾကာင္း ေျပာလိုက္ပါတယ္… ျပီးေတာ႕ ေဆးအိတ္ကို ဆြဲျပီး
အိမ္ျပန္လာခဲ႕ပါတယ္..

ညေနပိုင္း ေဆးခန္းမဖြင္႕ခင္ လူနာအိမ္ကုိ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေရာက္သြားျပီး လူနာကို လိုအပ္တဲ႕ စစ္ေဆးမႈမ်ား ျပဳလုပ္ပါတယ္.. ေတာ္ေတာ္ေလး အေျခအေန
ေကာင္းသြားပါျပီ.. ခုေတာ႕ လူနာဟာ စကားလဲ ေကာင္းမြန္စြာ ေျပာႏိုင္တဲ႕
အေနအထား ေရာက္ေနပါျပီ.. တစ္ညလံုး ကုသေပးခဲ႕တဲ႕ အတြက္ လူနာက ကၽြန္ေတာ္႕ကို
ေက်းဇူးစကား အထပ္ထပ္ဆိုပါတယ္.. ကၽြန္ေတာ္က ျပန္ေျပာလုိက္ပါတယ္..

“ တကယ္လို႕ ကေလးမေလးသာ လာမေခၚရင္ အေဒၚဟာ ေသေတာင္ ေသသြားႏုိင္ပါတယ္.. သူ႕ရဲ႕ သနားစရာ ေတာင္းပန္မႈ ေၾကာင္႕သာ မဟုတ္ရင္ ကၽြန္ေတာ္ ဒီကို ေရာက္လာစရာ
အေၾကာင္းမရွိပါဘူး… သိပ္လိမၼာ သိတတ္တဲ႕ ကေလးေလးပါဘဲဗ်ာ.. မိဘအေပၚ
သိပ္သိတတ္တဲ႕ ဒီလို ကေလးမ်ိဳး ေမြးထားရတာ အေဒၚဘယ္ေလာက္မ်ား
ဂုဏ္ယူလိုက္မလဲေနာ္ ”

ကၽြန္ေတာ႕စကားၾကားတဲ႕ လူနာအမ်ိဳးသမီးရဲ႕ မ်က္ႏွာျပင္မွာ အေျပာင္းအလဲမ်ားစြာနဲ႕ အံ႕ၾသတဲ႕ အရိပ္အေယာင္မ်ား ျဖတ္ေျပးသြားပါတယ္..
အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေအာင္ တိတ္ဆိတ္သြားျပီးေတာ႕မွ စကားသံ ထြက္လာပါတယ္..

“ဆရာ.. ကၽြန္မသမီးေလးက ဆံုးသြားတာ ၃ႏွစ္ေတာင္ ရွိပါျပီ.. ဟိုနံရံမွာ ခ်ိတ္ထားတဲ႕
ပံုဟာ သမီးေလးပံုပါ… ဆရာ ကၽြန္မသမီးေလးကို သိလို႕လားဟင္.. ”

ကၽြန္ေတာ္ ထိုင္ရာက ထျပီး နံရံမွာ ခ်ိတ္ထားတဲ႕ ဓာတ္ပံုအနီးကို တိုးကပ္ျပီး ေသခ်ာေအာင္ ၾကည္႕လိုက္ မိပါတယ္.. ေသခ်ာပါတယ္.. ဒီကေလးမဟာ
မေန႕ညက ကၽြန္ေတာ႕ေဆးခန္း တံခါးကို ေခါက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္႕ကို ဒီေရာက္ေအာင္
ေခၚလာတဲ႕ကေလးမေလးပါဘဲ.. ဒီရုပ္ေလးကို ကၽြန္ေတာ္မွားစရာ အေၾကာင္းမရွိပါ..
ထူးဆန္း အံ႕ၾသစိတ္ေတြနဲ႕ လႈပ္ရွားမႈကင္းမဲ႕စြာ ဓာတ္ပံုေရွ႕မွာ အၾကာၾကီး
ရပ္ေနမိပါတယ္.. ျပီးေတာ႕ ေလးေလး နက္နက္ စဥ္းစားေနမိတယ္.. မေန႕ညက
တံခါးေခါက္သံဟာ ခုခ်ိန္ထိ သူ႕အာရံုမွာ ထင္ထင္ရွားရွား ရွိေနတုန္း ပါ..
သူ႕ကို ကေလးမေလးဟာ ဒီေနရာထိေအာင္ ေခၚလာတယ္ ဆိုတာလဲ သူ႕အေနနဲ႕ မမွတ္မိစရာ
မရွိပါ..

အင္း… ဒါဟာ ေမတၱာတရားရဲ႕ ထူးျခားဆန္းက်ယ္မႈဘဲ ျဖစ္မွာပါ.. ေခါင္းကို တစ္ဆတ္ဆတ္ ျငိမ္႕မိရင္း ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခ်က္ ျပံဳးလိုက္မိပါတယ္..
အေဒၚၾကီးကိုေတာ႕ ကေလးမေလး အေၾကာင္း ဘာမွ ထပ္မေျပာမိေတာ႕ပါဘူး..
တစ္ခါတစ္ေလမွာေတာ႕ သိပၸံပညာက လိုက္မမီတဲ႕ အရာေတြဟာ ဒီေလာကၾကီးထဲမွာ
ရွိေနတတ္တယ္ဆိုတာ သူလက္ခံလိုက္မိပါတယ္…

—————————————————————————————————————–

ဒီဇာတ္လမ္းေလးကေတာ႕ မယံုႏိုင္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ထူးျခားဆန္းက်ယ္ ေလးနက္တဲ႕ ေမတၱာရဲ႕ သေဘာတရားကို ေဖာ္ျပေနပါတယ္.. မိဘက သားသမီးအေပၚ ထားတဲ႕ ေမတၱာဟာ အတုမရွိ
ေလးနက္သလို သားသမီးက မိဘအေပၚထားတဲ႕ အခ်စ္ကလဲ နက္ရႈိင္းက်ယ္၀န္း လွပါတယ္..
ဒီဇာတ္လမ္းမွာ ေသသြားျပီး တာေတာင္မွ မိဘအေပၚ ကူညီေစာင္႕ေရွာက္ေနေသးတဲ႕
သမီးေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အံ႕ၾသ ဆန္းက်ယ္တဲ႕ ေမတၱာစိတ္ကေလးကို စာဖတ္သူမ်ား
သတိျပဳမိႏိုင္ရန္အတြက္ ေဖာ္ျပေပး လိုက္ပါတယ္......

forward mail မွ ရရွိေသာ ဇာတ္လမ္းေလးျဖစ္သည္။...သုတ အတြက္ ေဖာ္ျပလုိက္ပါသည္။

(၁)ဉာတိဗ်သန-ေဆြမ်ိဳးပ်က္စီးျခင္း၊ (၂)ေဘာဂဗ်သန-စီးပြားဥစၥာ ပ်က္စီးျခင္း၊ ေရာဂဗ်သန-အနာေရာဂါႏွိပ္စက္၍ ပ်က္စီးျခင္း၊(၄)သီလဗ်သန-ေကာင္းေသာ အက်င့္အေလ့ သီလပ်က္စီးျခင္း၊(၅)ဒိ႒ိဗ်သန-ေကာင္းမွန္ေသာ ဘာသာအယူ ပ်က္စီးျခင္း။

(၁) ဂတိ၀ိပတၱိ= လားရာဂတိ ျဖစ္ရာဘံုဘ၀ ပ်က္ျခင္း၊မေကာင္းျခင္း။ (၂) ကာလ၀ိပတၱိ=မင္းႏွင့္တကြ လူတို႔ တရားမေစာင့္ၾကေသာ ကာလပ်က္ျခင္း။(၃) ပေယာဂ၀ိပတၱိ=ျပဳသင့္သည္ကုိ မျပဳ၊ မျပဳသင့္သည္ကုိ ျပဳျခင္း။(၄) ဥပဓိ၀ိပတၱိ=အမ်ိဳးကားျမတ္၏၊ အဆင္းအဂၤါ ခ်ိဳ႕တဲ့ျခင္း။

သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ပို႔ေပးသည့္ Forward ေမးလ္မွရရွိခဲ့ေသာ ကမာၻ႔ကုလသမဂၢမွ ၂၀၀၆ခုႏွစ္အတြက္အေကာင္းဆံုးကဗ်ာအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ခဲ့သည့္ အာဖရိကန္ကေလးငယ္တစ္ဦးဖြဲ႔ဆိုခဲ့သည့္ ကဗ်ာအားမွ်ေ၀ႏုိင္ရန္ ဆီေလ်ာ္ေအာင္ဘာသာျပန္ဆိုခံစားပါသည္။

ကၽြႏ္ုပ္ဖြားစဥ္ ဟိုကတည္းက၊ ကၽြႏ္ုပ္အသားမည္းခဲ့သည္

အသက္ပ်ိဳစဥ္ ငယ္ရြယ္ခ်ိန္လဲ၊ ကၽြႏု္ပ္အသားမည္းေနျမဲပဲ

ေနပူပူထဲ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့ေတာ့၊ ကြ်ႏ္ုပ္အသားမည္းေနဆဲေပါ့

ေၾကာက္ရြံ႕စိုးထိတ္ ေၾကာက္လန္႔ခ်ိန္လဲ ကၽြႏ္ုပ္အသားမည္းဆဲပါပဲ

က်န္းမာခိ်ဳ႕တဲ့ လဲျပိဳခ်ိန္ဆက္၊ ကၽြႏ္ုပ္အသား မည္းနက္ေမွာင္လ်က္

ဘ၀အသက္ ေန၀င္ခ်ိန္ဆီ၊ ကၽြႏု္ပ္အသားမည္းေနဦးမည္

အေဆြလူသား ကိုလူျဖဴအားကို ေမးခ်င္လုိက္သည္

အသင္ေမြးစ ဟိုအစဥ္ထဲက၊ ပန္းေရာင္အသားမရွိခဲ့လား

သင္သည္ပ်ိဳရြယ္ ထိုအခ်ိန္တြင္ ျဖဴႏုသားရည္ရွိခဲ့သည္ပင္

ေနပူၾကဲထဲ ေလွ်ာက္စဥ္ကလဲ သင္၏သားရည္ ရဲခဲ့တာပဲ

ခ်မ္းတုန္ေအးစိမ့္ ေဆာင္းခ်ိန္လိမ့္ေတာ့၊ ျပာေရာင္အသားေျပာင္းလဲသြားေပါ့

ထိတ္လန္႔စိုးရိမ္ ေနစဥ္ခ်ိန္ကား၊ သင္ရဲ႕အသားအ၀ါေရာင္မ်ား

ဖ်ားနာေညာင္းကိုက္ ခိ်န္တုန္းခိုက္က၊ စိမ္းေရာင္အသား မေမ့ျငားႏွင့္

မီးစာေန၀င္ ေနာက္ဆံုးခ်ိန္တြင္ ျဖဴေရာ္အသားသို႔ေျပာင္းသြားမည္ပင္

အဘယ္ေၾကာင့္မ်ား အကၽြႏ္ုပ္အား ျခားနားသားေရာင္ျဖစ္သည္ေဆာင္၍ ခြဲျခားေျပာဆိုရသနည္း။



စာဖတ္သူမ်ားပိုမို၍ ခံစားႏိုင္ရန္မူရင္းကဗ်ာအားေဖၚျပေပးလုိက္ပါတယ္။



Nominated by UN as the best Poem of 2006, written by an African Kid



When I born, I black

When I grow up, I black

When I go in Sun, I black

When I scared, I black

When I sick, I black

And when I die, I still black



And you white fellow:



When you born, you pink

When you grow up, you white

When you go in sun, you red

When you cold, you blue

When you scared, you yellow

When you sick, you green
ွ
And when you die, you grey

And you calling me colored?


မွတ္ခ်က္။ ။forward mail မွ ရေသာကဗ်ာေလးျဖစ္ၿပီး ျပန္လည္တင္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ပန္းရံရြာမွ ယဥ္ေက်းသူငယ္ကေလးငယ္မ်ား